یک نفر پاسخگو باشد

از دیروز تا حالا که اخبار مربوط به کشف دستگاه «استراق سمع و فیلمبرداری» در دفتر و محل کار علی مطهری ابتدا در سایت ایشان و سپس در رسانه های بیگانه منتشر شده، هنوز هیچ مسئولی از وزارت اطلاعات به خودش زحمت نداده تا حرفی، نظری و یا توضیحی درباره این خبر ارائه دهد.

این سکوت و این نحوه‌ی برخورد، آن هم در قبال موضوعات و اخباری که به سرعت در کل دنیا منتشر می‌شود و فشارهای سیاسی و تبلیغاتی زیادی را علیه نظام به همراه دارد، نشان دهنده بی‌تفاوتی مسئولان نسبت به نتیجه عملکرد خود و بازتاب آن در رسانه‌هاست. برداشت ما این است که آن مسئول و یا آن نهاد محترم، کاری به رسانه‌ها، افکار عمومی و یا تبلیغات دشمن ندارد و اصلا احساس نمی‌کند که باید درباره‌ی عملکردش پاسخگو باشد.

ماجرا از این قرار است که اشخاصی شب هنگام با تهدید سرایدار وارد دفتر و محل کار نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی شده و دستگاه‌های مختلف استراق سمع و فیلمبرداری را در دفتر وی نصب می کنند، که پس از مدتی مسئول دفتر وی متوجه وجود این دستگاه‌ها میشود

در این شرایط کمترین وظیفه مسئولان مربوطه [خصوصا وزارت اطلاعات که توسط شاکی مسئول این اتفاق معرفی شده است] این است که حرفی بزنند. اگر ادعای مطهری و رسانه ها اشتباه است، آن را تکذیب کنند و در صورت صحت خبر، درباره اصل ماجرا توضیح بدهند. اگر هم اشتباهی صورت گرفته با مقصر آن برخورد کنند. پس سکوت دلیلی ندارد.

چرا فلان وزارت با سکوت خود، بار سنگین دیگری را بر دوش نظامی می‌گذارد که این روزها با انواع و اقسام فشارهای سیاسی و تبلیغاتی روبرو است. نتیجه طبیعی این سکوت این است  که مسئولان مربوطه می‌خواهند مسئولیت اقدام خود را متوجه نظام بکنند! [یعنی هر کسی خودش می‌شود نماد و نماینده‌ی نظام!]

البته من درباره این اتفاق حرفی نمی‌زنم چون اطلاعاتی ندارم. اما ب گفته علی مطهری طبق اصل بیست و پنجم قانون اساسی استراق سمع و هرگونه تجسس ممنوع است مگر به حکم قانون و طبق ضوابط مربوط که در حکم قانون است شنود باید با حکم قاضیِ شنود، آن هم برای مسائل حیاتی مانند کشف قاتل و در مدت معین، و درباره نمایندگان مجلس باید با اطلاع رئیس مجلس انجام شود، در حالی که هیچ یک از قاضی شنود و رئیس مجلس از این موضوع اطلاع نداشتند.

جالب اینجاست که سایت این نماینده مجلس ساعتی پس از انتشار این خبر جنجالی٬ از دسترس خارج شده و هیچ مسئولی درباره علت خارج شدن این سایت از دسترس کاربران توضیحی ارائه نکرده است.

کاملا بی ربط: نقدی بی انصافانه بر سخنان رهبر

لطفا روحانی را مصادره نکنید

در روزهای اخیر دو عضو جامعه روحانیت مبارز بر عضویت حسن روحانی در این جامعه تاکید کرده و گفته‌اند رئیس جمهور منتخب را «اصلاح‌طلب» نمی‌دانند.حجت الاسلام حسین ابراهیمی عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز روز شنبه (هشتم تیر) در مصاحبه ای با خبرگزاری فارس فرموده که آقای روحانی یکی از موسسان این جامعه است.

ایشان با اشاره به غیبت روحانی در جلسات جامعه روحانیت مبارز گفته است: «طبق اساسنامه، اعضای مؤسس هر چقدر در جلسات غیبت داشته باشند، عضویتشان لغو نمی‌شود.» وی با اعلام اینکه حسن روحانی یک «اصول‌گرا» است٬ اظهار امیدواری کرده که وی «در دوران ریاست‌جمهوری خود رفتاری اصولگرایانه داشته باشد.»

البته این را هم بگویم این حرف ها در حالی مطرح می شود که جامعه روحانیت مبارز در این انتخابات فراموش کرد از روحانی حمایت کند!... فقط همین

حجت الاسلام جعفر شجونی دیگر عضو جامعه روحانیت مبارز نیز در همین زمینه گفته روحانی را «اصلاح‌طلب» نمی‌داند و جامعه روحانیت مبارز باید به وی برای «باز کردن قفل مشکلات کلیدی» کمک کند.

از این ها گذشته جالب ترین و در عین حال عجیب ترین حرف را امیرحسین قاضی زاده سخنگوی «جبهه پایداری» زده و گفته: «روحانی در نشست خبری‌اش پس از انتخابات ریاست‌جمهوری مواضعی گرفت که اگر قبلا بیان کرده بود ما در انتخابات به او رای می‌دادیم.» و این در حالیست که این جریان تا پیش از پیروزی روحانی در انتخابات. ایشان را هر از چند گاهی با عنوان سازشکار مورد نوازش قرار می داد... تازه این حرف توهین ب جلیلی نیز محسوب می شود

مثلا ب عنوان مثال جالب است بدانیم هفته نامه 9 دی ب سردبیری حمید رسایی قبل از انتخابات حسن روحانی را ب عنوان نماینده جریان ارتجاع معرفی می کند و از وی ب عنوان فردی عقب گرا نام می برد و پس از انتخابات در تناقضی آشکار پیروزی روحانی را موجب شکست اصلاح طلبان می داند

تکمله: این دوستان با این حلوا حلوا کردن ها ب جایی نمی رسند زیرا وابستگی روحانی ب طیف اصلاح طلب امریست روشن و انکار آن بیشتر ب ساده فرض کردن مخاطب شبیه است... بنظرم بد نیست این افراد ب جای این حرف ها ب نقد اشتباهات طیف و جریان خود در این انتخابات بپردازند تا ب مصادره کردن شخص رئیس جمهور

لینک های مرتبط: حتی مطهری اول را هم می توان نقد کرد

پایداری را بیشتر باید نقد کرد

فرمانده ناو بی تقصیر بود

[مسئله اساسی این است که در آن چند ثانیه‌ راجرز وقت نداشته که تصمیم بگیرد آیا این هواپیمای تهاجمی دشمن است که به ما نزدیک می‌شود و می‌خواهد بزند یا چیزی است که تهدید نمی‌کند. بین اینکه خطری است و یا خطری نیست. او اولی را انتخاب می‌کند]

جملاتی که خواندید حرف های جناب آقای صادق زیبا کلام عضو هئیت علمی دانشگاه تهران در مناظره ای بمناسبت سالروز منهدم شدن هواپیمای مسافربری ایران در آب های خلیج فارس بدست مدعیان حقوق بشر می باشد که مابین ایشان و محمد صادق کوشکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران برگزار گردیده است. متن این مناظره بخش اول . دوم. سوم و چهارم

از نکات قابل توجه این مناظره توجیه عمل نیروی دریایی امریکا توسط زیباکلام است. جالب است که ایشان ب هر نحوی درصدد تبرئه فرمانده این ناو برآمده و می گوید: فرمانده ناو وینسنس مجبور بود موشک را شلیک کند و او تنها رعایت تمام اصول و مقررات و ضوابط نظامی را کرده است و این واقعه کاملا تصادفی بود.

البته کوشکی نیز ب صورت مستند و دقیق جواب حرف های او را می داد تا جایی که در اواسط مناظره وقتی زیباکلام در مقابل دلائل مستند کوشکی قرار گرفت از کوره در رفت و گفت: شما که 25 سال است دارید دروغ می‌گویید و  24 خرداد از مردم یک تو دهنی هم خردید ولی رویتان کم نشد. [منظورش پیروزی روحانی در مقابل اصولگراهاست زیرا زیباکلام از طرفتاران روحانی بود]

کوشکی نیز جواب او را چنین داد: اگر بنا بر تو دهنی باشد، 34 سال ملت ما به آمریکا و نوکرهای آمریکا و به آنهایی که جنایات آمریکا را ماله‌کشی می‌کنند اردنگی زدند نه تو دهنی.
سپس بحث بر سر گرفتن و یا نگرفتن مدال توسط فرمانده ناو ادامه پیدا کرد. زیباکلام معتقد بود فرمانده ناو دریایی امریکا مدال نگرفته و اگر هم گرفته برای این کار نبوده ولی کوشکی با استناد ب منابع خود امریکایی ها ثابت کرد که که این کار صورت گرفته است اگر چه زیباکلام نپذیرفت.

جدای از این بحث برای من دفاع سرسختانه زیباکلام و ب اصطلاح یک اصلاح طلب تمام عیار از امریکا و فرمانده ناو جالب تر از همه بود!

کاملا بی ربط: استاد ازغدی و مناظره با شبستری

ارتباط اخوان المسلمین با ایران

این روزها که نام اخوان المسلمین روی زبان‌ها افتاده و رسانه های وابسته هم به آن علاقه پیدا کرده‌اند، بد نیست نگاهی داشته باشیم به سوابق این گروه و روابط پر فراز و نشیب آن با ایران. شاید مرور گذشته، به ما کمک کند تا به اتفاقات اخیر کشور مصر و تلاش امریکا و اسرائیل و متحدان عرب آن ها در جهت ایجاد کودتا در این کشور پی ببریم و معنای اختلاف نظر در جماعت اخوان و همچنین معنای «امام خامنه‌ای» گفتن حامد الحلباوی در بی‌بی‌سی را بهتر درک کنیم.[فیلم این مصاحبه در سایت تریبون]

حسن البنا اولین پایه گزار اخوان المسلمین

اخوان المسلمین اولین گروهی بود که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، آن را تایید و از پناه دادن شاه توسط رژیم مصر انتقاد کرد. این جماعت در سال 57 اعلامیه‌ای منتشر کرد و انقلاب اسلامی ایران را الگویی برای مبارزت اسلامی خود علیه دولت وابسته و ضداسلامی مصر دانست و از تمام مسلمانان جهان نیز خواست تا از مسلمانان ایران سرمشق بگیرند. اخوان نخستین گروهی بودند که بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اسلامی، برای عرض تبریک به ایران آمده و خدمت امام خمینی رسیدند. [سید هادی خسروشاهی]

اخوان‌المسلمین بعد از پیروزی انقلاب کتابی تحت عنوان «خمینی آلترناتیو اسلامی» به قلم فتحی عبدالعزیز منتشر کرد که در آن آمده است: «انقلاب امام خمینی ، انقلاب یک فرقه اسلامی علیه فرقه‌ای دیگر نیست، بلکه مرکز ثقل ارزش‌ها و اعتقادات مشترکی است که همه مسلمانان را به وحدت می‌خواند، همان چیزی که انقلاب ایران برای آن به وقوع پیوست.»

محمد مهدی عاکف رهبر پیشین اخوان درخصوص قرارداد کمپ دیوید و نقس مصر نیز گفته است: پس از گذشت سالهای طولانی از امضای پیمان کمپ دیوید، اکنون زمان تجدیدنظر در این موافقتنامه به نفع ملت مصر و امت عربی و اسلامی است. وی در خصوص وضعیت مصر نیز اعتقاد داشت :«الآن مصر در جهان عرب جایگاهی ندارد و ارزشی برای او قائل نمی شوند.‏»

وی درباره واکنش دولت مصر به مواضع اخوان نیز با صراحت تاکید می‌کرد:«درباره دولت مصر باید بگویم که هیچ ارزشی برای آن قائل نیستم و در محاسبات و اظهارات خودم توجهی به آن نمی‌کنم و هر سخنی که مورد رضای خدا باشد خواه درباره ایران یا حزب الله یا مسائل داخلی یا برادرانمان در غزه بی‌واهمه بیان می کنم. اقداماتی که دولت مصر انجام می‌دهد به نفع مصر نیست و آبروی کشور را به خطر انداخته است. کشور مصر کشور علما، مهد تمدن، کشور الازهر و کشور اقتدار بوده است و نظام فاسد مصر حق ندارد کاری کند که مردم جهان از مصر متنفر شوند به گونه ای که از فرط خشم و تنفر به سفارتخانه های مصر در کشورهای دیگر حمله کنند.‏» [یعنی همان تحلیلی که رهبر انقلاب از آن به عنوان تحقیر مردم مصر نام بردند]

محمد بدیع رهبر کنونی نیز سعی کرده است بدون اشاره و اسم آوردن از کسی و پرهیز از اختلافات و تاکید بر مشترکات، راه مرشد قبلی یعنی محمد مهدی عاکف را دنبال کند. وی چندی پیش در یادداشتی وظیفه فرمانروایان امت را خدمت به اسلام دانسته بود. مروری بر این یادداشت، مواضع محمد بدیع را به خوبی نشان می‌دهد
توجه به این نکات، ما را کمک می کند تا درباره رفتار اخوان المسلمین درک بهتری داشته باشیم. مخصوصا در چنین شرایطی که آمریکا و کشورهای غربی و اسرائیل و حتی رهبران مرتجع عرب، با توسل به نقشه‌های مختلف به ویژه از طریق پروژه اسلام هراسی سعی در انحراف انقلاب آنها را دارند…
[لطفا بر روی ادامه مطلب کلیک کنید]

خطوط قرمز امام خمینی برای مطبوعات و حوزه نشر

نظرات امام راحل که برگرفته از اسلام ناب می باشد در مسائل مختلف خط و مشی انقلاب اسلامی را در آن زمینه ترسیم می کند و مسئولینی که در طی زمان بر سرکار می آیند باید خود را موظف بدانند که طبق خط و مشی انقلاب اسلامی قدم بردارند.
وظیفه مطبوعات
وظیفه و مسئولیتی که امام برای مطبوعات و انتشارات در کشور ترسیم می کنند مسئولیتی بسیار بزرگ است. ایشان معتقدند «اهمیت انتشارات، مثل اهمیت خونهایى است که در جبهه‏ ها ریخته مى‏ شود. و مِدادُ الْعُلَماءِ افْضَلُ مِنْ دِماءِ الشُّهَداء براى اینکه، دماء شهدا گرچه بسیار ارزشمند است و سازنده، لکن قلمها بیشتر مى ‏تواند سازنده باشد. و شهدا را، قلم ها مى‏ سازند و شهیدپرور هستند قلم ها.»
حوزه آزادی مطبوعات...

علی و منتقدانش

« وقتی در صحنه‌ی حق وباطل نیستی هر کجا خواهی باش ، چه به نماز ایستاده و چه به شراب نشسته، هر دو یکی است! » این یکی از فریادهای دکتر علی شریعتی ست.

 قبل از انقلاب عده‌ای او را بهایی، اسماعیلی و سنی ‌نامیدند، در حالیکه در بخشهای زیادی از آثار او دغدغه مذهب تشیع را می‌شد دید. عده‌ای حتی پا را از این هم فراتر گذاشته و او را بخاطر مسائلی جزئی مانند تراشیدن ریش، کلاه بر سر گذاشتن، کراوات به گردن بستن، سخنرانی از طریق بلندگو و حتی راه رفتن از خیابانی که نامش «پهلوی» بود مورد سرزنش قرار ‌دادند!

تاریخ انتقادات برخی از علما ب دکتر شریعتی همیشه خواندنیست از جمله علامه مصباح. شهید بهشتی از نزدیک‌ترین دوستان علامه مصباح بود. آخرین همکاری علامه مصباح با شهید بهشتی به اداره‌ی مدرسه‌ی حقانی بر می گردد.

نفوذ اندیشه‌های شریعتی در این مدرسه با واکنش علامه مصباح مواجه شد و همین امر دو جبهه را در میان طلاب مدرسه‌ی حقانی شکل داد: گروهی مخالف سرسخت شریعتی و گروهی دیگر دوستدار و حامی جدی او شدند. مشاجرات این دو گروه حتی گاهی موجب بروز بداخلاقی‌هایی میان آنها می‌شد تا حدی که شهید بهشتی در سخنانی در جمع طلاب این مدرسه از مشاجرات میان هر دو گروه از طلاب به شدت انتقاد کرد.

شهید بهشتی در عین حال روش علامه مصباح را در نقد شریعتی نمی پسندید و بر برخی از مواضع ایشان خرده می گرفت، ولی علامه مصباح که مخالفت با اندیشه‌های شریعتی را تکلیف شرعی خود می‌دانست و از وضعیت موجود مدرسه ناراحت بود، تصمیم گرفت تا از ادامه‌ی همکاری با آن مدرسه استعفا دهد.
استعفای علامه مصباح نه تنها جو متشنج مدرسه را آرام نکرد، بلکه بر شدت اختلافات افزود. هیئت مدیره نیز تصمیم گرفت برای کنترل جو مدرسه شش نفر از موافقان و شش نفر از مخالفان سرسخت شریعتی را از مدرسه اخراج کند.

با اجرای این تصمیم هیجده نفر دیگر از مخالفان دکتر خواستار بازگشت دوستان خود به مدرسه شدند و اعلام کردند که در صورت عدم برگشت دوستانشان به مدرسه به جمع شش نفره‌ی آنها خواهند پیوست، اما هیئت مدیره همچنان بر اخراج آنها اصرار ورزید و بدین ترتیب 18 نفر دیگر از مدرسه بیرون رفتند و حلقه‌ی اولیه‌ی شاگردان مصباح شکل گرفت.
شهید مطهری نیز سرانجام روشی شبیه به علامه مصباح را برگزید و حتی به انتقاد صریح از روش برخی از روحانیان شناخته شده همچون شهید بهشتی پرداخت.
و بالاخره امام خمینی که در آن مقطع طرح هر مسئله‌ای جز مبارزه با شاه و تشکیل حکومت اسلامی را انحراف از مسیر انقلاب می‌دانست، با ارسال پیامی به ایران خواستار پایان دادن به مباحث اختلاف‌ برانگیزی چون کتاب شهید جاوید و مسئله‌ی علی شریعتی شد و بدین گونه آتش اختلافات برای مدتی فرو نشست. 

مطالب مرتبط: نظر رهبر انقلاب‌ درباره‌ مرحوم‌ شریعتی

رفتار متفاوت بهشتی و مصباح با شریعتی

کتاب گفتمان مصباح چاپ مرکز اسناد انقلاب اسلامی