هویت روحانی پشت سر ترامپ

فردی که با لباس روحانیون شیعه پشت سر ترامپ ایستاده "محمد الحاج حسن" نام دارد و لبنانی است.
وی از مخالفان حزب الله لبنان و خط مقاومت است و گرایش شدیدی به جریان 14مارس لبنان دارد تا جایی که این جریان وابسته به عربستان، سخنان او را در برابر حزب الله، در سایت خود منتشر می کند!
محمد الحاج با حضور در برنامه تبلیغاتی دونالد ترامپ در شهر دیترویت میشیگان، از این کاندیدای جمهوری خواه حمایت کرده است.

مخالفت امام با مردم

 یکی از سخنان تاریخی حضرت امام که امروز دشمنان امام و انقلاب آن را به یک جنجال تبدیل کرده و درصدد وارونه سازی و سوء استفاده از آن هستند و از آن به عنوان نقض جمهوریت نظام نام می برند، سخنی است که ایشان در تاریخ 6 خرداد 1360 بیان کرده و فرمودند: «اگر تمام مردم موافقت کنند، من مخالفت می کنم.» این جمله این روزها و پس از گذشت سی سال هنوز هم در اکثر سایت های ضد انقلاب همچون بالاترین و... ب عنوان خبری دست اول مرتب آپ می شود.

اینکه جمله فوق را ایشان چرا و به چه منظور بیان نموده بنظر مى توان دو دلیل را براى این عبارت تصور نمود: نخست اینکه همچون دشمنان بگوییم که این سخن با جمهوریت نظام تغایر دارد، که در این صورت این مساله با سه امر تعارض پیدا مى کند:
1- سیره عملى ایشان، به طوری که ایشان در اقدامى بى سابقه کمتر از یک ماه پس از پیروزى انقلاب اسلامى ایران دستور آماده سازى مقدمات برگزارى رفراندوم نظام تازه تاسیس را صادر نموده واز مردم خواستند تا آزادانه در مورد عنوان جمهورى اسلامى و ماهیت آن راى مثبت یا منفى خود را اعلام نمایند.
2- سخنان ایشان در همین سخنرانی: سایت های ضد انقلاب با تقطیع سخنان ایشان تنها قسمتی از سخنان امام را منعکس می کنند، ایشان در بخش های دیگر همین سخنرانی بر لزوم پذیرش راى اکثریت ولو برخلاف خواسته هاى خودمان، را مورد اشاره قرار می دهند و می فرمایند: اگر مردم خلاف نظر ایشان راى دادند و لو اینکه آن را حق ندادند اما بدان ملتزم خواهند بود، و در بخش های دیگری نیز می فرمایند:
«من هم ممکن است با بسیارى از چیزها، من که یک طلبه هستم، مخالف باشم. لکن وقتى قانون شد خوب، ما هم مى‌پذیریم... »
3- و دیگر اینکه این معنا در تعارض با دیدگاههاى رایج ایشان در زمینه نقش مردم و جمهوریت نظام و لزوم التزام عملى به راى اکثریت مى باشد. ایشان به اندازه اى به مساله جمهوریت و اهمیت التزام به راى و نظر مردم معتقد بودند که در سخنان دیگر خود از هر گونه اقدامى که بوى استبداد و خودرایى داشته باشد حتى از جانب ولى فقیه پرهیز مى دادند به عنوان مثال ایشان در تاریخ 1358/6/30 و در جمع انجمن اسلامی مى فرمودند: «اگر فقیهى یک مورد دیکتاتورى بکند از ولایت مى‌افتد»
بنابراین به نظر مى رسد که نمى توان معناى اول را براى این سخن لحاظ داشت. لذا معناى دوم براى این جمله احتمال بیشترى مى یابد و آن اینکه امام خمینى با توجه به سخنانى که در لزوم پاى بندى همگان به قانون وعدم تخطى از آن از سوى نمایندگان مجلس و رئیس جمهور داشتند معتقدند که همگان باید به حدود قانون اساسى اى که ملت به آن راى داده و به عنوان میثاق ملى پذیرفته شده است پاى بند باشند و هر کس که از این حدود تجاوز کند ایشان به عنوان رهبر انقلاب و بزرگترین حافظ قانون اجازه چنین کارى را نخواهند داد و اگر تمام مردم هم به چنین شخصى راى داده باشند ایشان با این فرد مخالفت خواهند کرد و مراد در اینجا این نیست که اگر مردم به رئیس جمهورى راى دادند ایشان با او مخالفت خواهند کرد بلکه منظور این است که اگر همه 35 میلیون نفر جمعیت آن زمان به رئیس جمهورى راى دهند اما وى به میثاق ملى خود پاى بند نبوده و از حدود قانون تجاوز کند ایشان با او مخالفت خواهند کرد کما اینکه لحن سخنان [به ویژه سخنان 25 خرداد 60] و نیز فضایى که این سخنان در آن ایراد شده و زمینه هایى که منجر به ایراد این سخنان شده است، خود موید این دیدگاه مى باشد.
چرا که هم این سخنان که در جمع نمایندگان مجلس بیان گردیده است و هم سخنان 25 خرداد که درجمع مردم بیان گردیده است در فضایى بیان گردیده است که بنى صدر به عنوان اولین رئیس جمهور مدعى بود که با توجه به اینکه 11 میلیون به وى راى داده اند وى حق هر گونه اظهار نظرى ولو بر خلاف قانون را دارد و قانون شکنى ها و حرمت شکنى هاى وى باعث شد که امام خمینى در اظهاراتى که در این روزها بیان مى کردند گریزى به این مطلب زده و مردم را براى خبر مهمى که چند روز بعد انتشار یافت یعنى عزل بنى صدر از فرماندهى کل قوا و راى مجلس به عدم کفایت سیاسى بنى صدر آماده کنند که همین گونه هم شد.
پس نتیجه می گیریم باید این سخن ایشان را به گونه اى دیگر معنا کرد که با توجه به زمینه هاى ایراد این سخنرانى ها در مى یابیم که منظور امام این بوده است که اگر رئیس جمهور منتخب چنین اقدامى انجام دهد، چون نسبت به میثاق خود با مردم تخلف ورزیده است، لذا دیگر نماینده و سخنگوى مردم هم نخواهد بود و زمینه براى عزل چنین رئیس جمهورى فراهم مى گردد.
پی نوشت:
جملات تاریخی امام در 6 خرداد 1360 را در ادامه مطلب بخوانید!

نقدی بی انصافانه بر سخنان رهبر

کمی دیر شده برای انتشار این مطلب ولی لازم است

آن مسئله‌ى اصلى این است که یک جماعتى در مقابل جریان قانونى کشور، به شکل غیر قانونى و به شکل غیر نجیبانه ایستادگى کردند و به کشور لطمه و ضربه وارد کردند؛ این را چرا فراموش میکنید...خب، در انتخابات سال 88، آن کسانى که فکر میکردند در انتخابات تقلب شده، چرا براى مواجهه‌ى با تقلب، اردوکشى خیابانى کردند... چرا این را جواب نمیدهند؟ صد بار ما سؤال کردیم؛ نه در مجامع عمومى، نخیر، به شکلى که قابل جواب دادن بوده؛ اما جواب ندارند. خب، چرا عذرخواهى نمیکنند... در جلسات خصوصى میگویند ما اعتراف میکنیم که تقلب اتفاق نیفتاده بود. خب، اگر تقلب اتفاق نیفتاده بود، چرا کشور را دچار این ضایعات کردید... چرا براى کشور هزینه درست کردید؟ اگر خداى متعال به این ملت کمک نمیکرد، گروه‌هاى مردم به جان هم مى‌افتادند، میدانید چه اتفاقى مى‌افتاد.[دیدار رهبری با دانشجویان، ماه مبارک رمضان 1434]

این سخنان رهبری با نقدهایی مواجه شد.

سایت جماران مقاله ای را با عنوان عذرخواهی غیر اخلاقی ب نقل از روزنامه جمهوری اسلامی منتشر کرد که با پشتیبانی روایات دینی و سیره تاریخی اهل بیت علیهم السلام در نقد این مطلب نگاشته شده بود.

در مورد اصل نقد بر رهبری و حدود و روش آن باید در جای دیگری سخن گفته شود.
به طور خلاصه مدعای مقاله مذکور این است:
1. رهبری از دو متهم اصلی فتنه 88 «طلب عذرخواهی» کردند. عذر خواهی برای گناه انجام نشده، کار نادرستی است؛ عذرخواهی برای انجام تکلیف و وظیفه نادرست تر است؛ عذر خواهی برای زیر فشار سیاسی بودن باز هم بدتر است؛ عذرخواهی در برابر کسی که خود را حق مطلق می داند بدتر است.
2. در صورت وجود شرایط، عذرخواهی عمل اخلاقی است، اما طلب عذرخواهی کردن غیر اخلاقی است. مانند سلام کردن که اخلاقی است و طلب سلام کردن غیر اخلاقی است. امیرالمومنین (ع) هم از کسانی که علیه آن حضرت جنگیدند، طلب عذرخواهی نکرد.
3. در جرایم عمومی عذرخواهی وقتی منطقی است که امکان دفاع از خود در محکمه عدل وجود داشته باشد.
4. حتی با وجود محکومیت، باز هم محکوم ملزم به عذرخواهی نیست هر چند باید مجازات را تحمل کند...
به طور تلویحی و بلکه روشن، نگارنده عملکرد رهبری را در این مورد با معاویه همسان دانسته که سعی دارد برای مقاصد سیاسی، انقلابیون قبلی را به عذرخواهی از عملکرد خود وادار کند. کسی دارای تکبر بوده و بدون درک و شعور اخلاقی است و خود را حق مطلق می داند و برای دیگری حقی قائل نیست. نگارنده کاری به این اتهامات ندارد که منتقد برای فرار از تبعات آن، بدون نام آوردن، با ذکر تمثیل های تاریخی وارد شده است.
و اما نقد این نقد...

واکاوی افکار سعید حجاریان

روح سرگردان ماکس وبر

حجاریان در ابتدای دوره سازندگی از وزارت اطلاعات جدا شد و در سمت معاون سیاسی موسوی خوئینی ها در مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری به فعالیت خود ادامه داد. حجاریان در آنجا مسئول پروژه «توسعه سیاسی» بود که چگونگی اجرای نوسازی و توسعه سیاسی، یا روند دموکراتیزاسیون در ایران را مورد مطالعه قرار می داد. وی درکنار این پروژه تئوریک کارهای عملی سیاسی نظیر همکاری در راه اندازی روزنامه سلام و احیای مجدد سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی را نیز انجام می داد...

انتخابات و رفراندوم مجدد برای تعیین حکومت

اگر جمهوری اسلامی، حکومتی مردمی است، چرا دوباره رفراندوم و انتخاباتی جهت تعیین حکومت صورت نمی گیرد

پرسش:
اگر حکومت جمهوری اسلامی، مورد تأیید مردم است، چرا در ایران دوباره رفراندم گذاشته نمی شود؟
پاسخ:
  ابتدا باید بگوییم که کسی نگفته است که تمام مردم، طرفدار حکومت هستند. گروهی طرفدار جمهوری اسلامی هستند، گروهی نقص هایی را بر آن وارد می دانند ولی خواهان انهدام آن نیستند، بلکه خواهان بهبود هستند، و گروهی نیز به طور کامل مخالف و خواهان انهدام جمهوری اسلامی هستند.
امّا در پاسخ به این پرسش که چرا دوباره در ایران رفراندوم، انجام نمی گیرد، توجه شما را به پاسخ ذیل جلب می کنم: