ساندیس خور

چند روز پیش وهابیون شب‌ نامه‌ای را در برخی از استان های مرزی کشور توزیع کردند که در آن، شبهاتی پیرامون شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها مطرح شده بود و در پایان نوشته شده بود: [تقلید کورکورانه را بگذارید و به تبلیغات تاجران بازار مذاهب و تعصب توجه نکنید خودتان به میدان تحقیق در آیید وحق را ازباطل تشخیص دهید] جالب اینکه این پرسش ها را دقیقا آنهایی پرسیده‌اند که در کتابهایشان دهها حدیث و روایت در پاسخ به این پرسش ها نقل کرده اند. من در اینجا نه می‌خواهم به سراغ متون دینی بروم و نه قصد دارم که از روایات تاریخی دلیل و مدرک بیاورم [هر چند زحمت این کار را برخی دوستان کشیده اند] البته انتظار چندانی هم از متعصبان وهابی ندارم. اگر اسیر جهل و تعصب نمی‌شدند لااقل احادیث و روایات خود را فراموش نمی‌کردند.

به نظر من، سه دسته از آدمها، خیال خودشان را در برابر این پرسش ها راحت کرده‌اند. گروه اول آنهایی که پیرو مرام و مسلکی جدای از مذهب اهل بیت هستند، دوم آنهایی که فاطمه و اولاد او را تنها به این دلیل که هزار سال پیش زندگی می‌کردند، الگوی مناسبی برای بشریت امروز نمی‌دانند و معتقدند سخنان آن ها دیگر کاربرد ندارد نظیر عبدالکریم سروش و سوم شیعیانی که فاطمه را تنها در ایامی خاص که همان دهه فاطمیه باشد، می‌ستایند و برایش گریه می‌کنند! [چرا که اصولا در نظر اینان خود فاطمه بیشتر سالهای عمرش را گریه می‌کرد و یک بانوی خانه نشین بود] اما در میان هوچیگری، تعصب و توهم وهابیون اهل دین و روشنفکران ضد دین، ما طور دیگری فکر می‌کنیم + + + + نگاه ما به زندگی فاطمه نه از سر اینست که حقش را خوردند، باغ فدک را از او گرفتند و یا دست شوهرش را بستند و فرزندش را کشتند؛ هر چند همه اینها هم هست، اما این همه ماجرا نیست، فاطمه‌ای که شرایط زمانه‌اش را درک می‌کند و در برابر بدعت‌ها می‌ایستد و کجی‌ها را افشا می‌کند و کمر خم نمی‌کند و نیز فرزندانی چون حسن و حسین و زینب تربیت می‌کند که هرکدام تاریخ و حماسه و افتخاری بی‌نظیر برای بشریت آفریده‌اند.