کلیپ تقابل رهبری و ایت الله وحید با عنوان گریه با صدای بلند

سئوال

من فایلی رو در سایت youtube دیدم که نظر رهبری و آیت الله وحید در مورد گریه با صدای بلند در عزاداری ها رو در تقابل با هم قرار داده؟

پاسخ
آنچه در ابتدای فایل مذکور ، دیده می شود عبارت است از سخنان مقام معظم رهبری در جمع مداحان که در تاریخ 13 خرداد سال 1390 همزمان با ولادت حضرت فاطمه زهراء س و امام خمینی ره ایراد شده است و در آن توصیه های بسیار مهم و راهگشایی به مداحان حاضر شده است که در بخشی از آن چنین آمده است :

«البته این را هم به شما عرض بکنم؛ اینکه آقایان مداحها، و سابقها روضه‌خوانها - که ما حالا کمتر توفیق پیدا میکنیم ببینیم، اما در مواردى از افاضات مداحها مستفیض میشویم - اصرار میکنند که بلند گریه کنید، لزومى ندارد؛ خوب، آرام گریه کنید. وقتى میخواهند سینه بزنند، اصرار بر اینکه «صدا، صداى این جمعیت نیست»؛ یا وقتى مردم میخواهند صلوات بفرستند، اصرار بر اینکه «صلوات، صلوات این جمعیت نیست»! شما بخواهید مردم صلوات بفرستند، ولو توى دلشان. گرم شدن مجلس به این شیوه‌ها، اصل نیست؛ کارى کنید که دلهاى مستمع را در اختیار بگیرید. دل مستمع وقتى در اختیار شما آمد، مقصود حاصل است؛ اگر آهسته هم گریه کند، باز مقصود حاصل است؛ اگر به شما توجه کرد، باز مقصود حاصل است. »(پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری) با کمی تامل در این سخنان و نیز مطالبی که در سطور قبل از آن بیان شده است می توان دریافت که هدف اصلی مقام معظم رهبری در این سخنان ، این است که به مداحان این نکته را بیاموزد که در مداحی نباید صرفا اشک گرفتن به هر وسیله ممکن و لو دروغ و گریه کردن به نحو داد و فریاد اصل قرار گیرد بلکه آنچه در مداحی مهم است عبارت است از بیان اتفاقات واقعی و معتبر و نیز پیامی که حادثه تاریخی غمناکی همچون عاشورا در بر دارد و نیز معرفتی که دراین مسیر باید حاصل شود و لو اینکه مجلس حالت انقلابی - به شکلی که برخی مداحان مطرح می کنند و از حضار می خواهند که جیغ و داد بکشند -به خود نگیرد و یا اینکه مداحی به گونه ای باشد که مستمعین آرام آرام گریه کنند . کما اینکه ایشان پیش از این مطالب در این زمینه چنین می فرمایند :

«ما در باب مرثیه‌خوانى حرفهاى زیادى داریم. بارها هم ما توى همین جلسه به شما مداحهاى عزیز عرض کردیم، جاهاى دیگر هم گفتیم که در مرثیه‌خوانى بایستى به صدق واقعه پایبند بود. درست است که شما میخواهید مستمع خودتان را بگریانید، اما این گریاندن را به وسیله‌ى هنرنمائى در کیفیت بیان واقعه تأمین کنید، نه در ذکر واقعه‌اى که اصل ندارد. ما در گذشته‌ها سراغ داشتیم - ان‌شاءاللَّه حالا آنجور نیست - که بعضى‌ها فى‌المجلس یک چیزى را جعل میکردند؛ نکته‌اى همان جا به ذهنش مى‌آمد، میدید خوب است، موقعیت خوب است، همان جا میگفت و از مردم اشک میگرفت! این درست نیست. اشک گرفتن از مردم که هدف نیست؛ هدف، آمیختن این دلِ اشک‌آلود - که اشک را به چشم میرساند و چشم را اشکبار میکند - به معارف زلال است؛ البته با هنرنمائى.»(همان)
طبیعتا با مطالعه این سطور به همراه مطالب بالا در می یابیم که توصیه های مقام معظم رهبری یک واقعیت و دغدغه ای است که علاوه بر ایشان در میان بسیاری از علما و مراجع از جمله حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی مطرح بوده است و هیچ مرجعی را نمی توان یافت که انتظار داشته باشد که مداحان ، هر گونه دروغی را به نام اهل بیت به خورد مردم داده و از آنها اشک بگیرند .
نکته دیگری که در همین بخش لازم است به آن اشاره شود این است که مقام معظم رهبری در این سخنان معتقدند که ضرورتی به گریه بلند نیست . البته قطعا منظور ایشان این نیست که گریه بلند کردن برای مصائب اهل بیت ، ایرادی دارد و مشمول حرمت یا حداقل کراهت می شود ، بلکه منظور این است که نباید گریه با صدای بلند ، یک اصل و ضرورت تلقی شده و سایر اهداف عزاداری تحت الشعاع آن قرار گیرد و یا به بهانه در آوردن صدای جیغ و داد مردم ، مطالب دروغی که در عین حال بسیار جانگداز هستند به خورد آنان داده شود . لذا از منظر مقام معظم رهبری ، باید مصائب اهل بیت را به شکل صادقانه آن به مردم مطرح کرد و لو اینکه این امر باعث شود که مردم آرام آرام گریه کنند که در چنین صورتی هم مقصود مداحی حاصل است .
این نهایت برداشتی است که از این سخنان مقام معظم رهبری می توان دریافت و اساسا ایشان بحثی در باره حرمت یا وجوب بلند گریه کردن و آرام گریه کردن نداشته اند تا اینکه بحث ایشان در نقطه مقابل روایاتی قرار گیرد که بر گریه با صدای بلند بر مصائب اهل بیت ، تاکید دارند که البته خود این روایات نیز به معنای وجوب گریه بر اهل بیت نمی باشد بلکه نهایت چیزی که از آن می توان برداشت نمود خوب بودن گریه بلند و به تعبیری استحباب چنین امری در صورتی که فردی حال آن را پیدا کرد و شرایط فراهم بود می باشد ولی اگر کسی با مداحی راست و ذکر وقایع واقعی ، چنین حالتی را به دست نمی آورد می تواند به صورت آرام هم گریه کند و ثوابش را هم خواهد برد کما اینکه حتی بنا بر برخی روایات ، کسی که گریه به او دست نمی دهد ولی خود را به حالت گریه کن هم در آورد اجر و ثواب لازم را خواهد برد .
با این حال نکته ای که در اینجا وجود دارد این است که به دنبال پخش این سخنان ، عده ای مغرض که از هر آب گل آلودی ماهی می گیرند ، با در کنار هم قرار دادن این سخنرانی در کنار سخنرانی دیگری از آیت الله وحید خراسانی از مراجع معظم تقلید ، که در آن بر توصیه امام صادق به عزاداری با صدای بلند تاکید شده است ، شیطنتی بزرگ نموده و تلاش نمودند تا مخاطب سخنان آیت الله وحید خراسانی را ، مقام معظم رهبری عنوان نمایند و این در حالی است که اولا حتی اگر مقام معظم رهبری دیدگاهی در مورد عزاداری آرام و یا بلند داشتند که با دیدگاه آیت الله وحید خراسانی ، یکسان نبود ایرادی نداشت چرا که در آن صورت نهایت این بود که اختلافی علمی و فقهی میان این دو فقیه به وجود آمده است و مقام معظم رهبری از مجموع ادله فقهی ، نتیجه ای گرفته اند که آیت الله وحید خراسانی به آن دست نیافته اند و همین طور بالعکس و این امر رویه ای است که در تمامی نظرات و اقوال فقهی رایج بوده و راز تمامی اختلاف نظر های میان مراجع هم همین می باشد که هر کدام از مجموعه ادله به نتیجه ای می رسند که دیگری به آن نمی رسد و یا به نتیجه دیگری می رسد که البته در مورد این موضوع به طور مفصل می توان صحبت کردکه چگونه هر فقیهی به نتیجه ای جداگانه با فقیه دیگر می رسد ولی به دلیل پرهیز از اطاله کلام وارد این بحث نمی شویم و فقط اشاره می نماییم که اصل این که دو فقیه با در کنار هم قرار دادن منابع استدلالی ، به دو نتیجه جدا برسند امری است رایج و طبیعی که از آن به اختلاف فقهی علما یاد می شود که البته نه تنها امری مذموم نیست بلکه راز پیشرفت ، پویایی و پایایی فقه اجتهادی شیعه در طول تاریخ نیز همین نکات اجتهادی و مبنایی آن بوده است . لذا حتی اگر دو مرجع بزرگوار تقلید دو نظر جداگانه در این زمینه داشته باشند ایرادی ندارد و یک امر طبیعی باید تلقی می شد و بارها اتفاق افتاده است که مرجعی دیدگاهی را ارائه کرده است که مرجعی دیگر آن را نپسندیده و در بحث خود وقتی به آن مقوله رسیده است آن را به صورت محترمانه و با رعایت آداب نقد منصفانه بدون اینکه نیت تخریب آن صاحب نظر را داشته باشد مورد نقد قرار داده است و در نهایت دلایل خود را مطرح کرده است و نتیجه گیری کرده است و همین طور کسان دیگری که بر نظریه جدید نقدی داشته اند نقد خود را محترمانه وارد کرده و نتایج حاصله را انتشار داده اند . لذا در ناآگاهانه ترین شرایط باید حکم نمود که مقام معظم رهبری نظری علمی داده اند که آیت الله وحید خراسانی آن را به صورت علمی مورد نقد قرار داده و نظر خود را نسبت به آن اعلام کرده اند .
ثانیا نکته مهم تر این است که کمی دقت نظر و جستجو نشان می دهد که برخلاف القائی که این کلیپ در صدد آن است ، آیت الله وحید خراسانی در مقام پاسخگویی به مقام معظم رهبری نمی باشد و حتی جالب اینجاست که سخنرانی آیت الله وحید خراسانی حداقل سه سال پیش از سخنان مقام معظم رهبری در این زمینه بیان شده است و قطعا مخاطب آیت الله وحید خراسانی نیز ، هر کسی بوده است شخص مقام معظم رهبری نبوده است مگر اینکه کسی بگوید ایشان می دانستند که مقام معظم رهبری در آینده قرار است چنین سخنانی را مطرح کنند و به همین دلیل پیشاپیش از سه سال قبل ، به آن پاسخ داده اند که ناگفته بطلان چنین فرضی مشخص است . شاهد مطلب ما نیز این است که سخنرانی آیت الله وحید خراسانی که در آستانه فرارسیدن دهه آخر صفر سال 86 و در آخرین جلسه پیش از تعطیلات دهه آخر صفر صورت گرفته بود ، سالهاست که در بسیاری از سایت ها و وبلاگ ها انتشار یافته است و کسانی که اندک آشنایی با فضای مجازی و اینترنت دارند می دانند که تاریخ انتشار مطالب را به راحتی می توان استخراج کرد . به همین دلیل با کمی جستجو در اینترنت می توان به متن سخنرانی معظم له ، که در طی این سه سال تا زمان سخنرانی مقام معظم رهبری ، در سایت ها و وبلاگ های مختلف درج شده است با تاریخ دقیق درج آن مطلب دسترسی پیدا کرد و نیازی هم نیست که آن سایت یا وبلاگ ، معتبر باشد . چرا که مهم این است که چنین سخنانی قبل از سخنرانی مقام معظم رهبری در یک سایت و وبلاگ (و لو وبلاگ نامعتبر) انتشار یافته است که نشان می دهد که مخاطب این سخنان ، هرگز نمی تواند مقام معظم رهبری باشد ، هر چند غرض ورزان همچون همیشه که به دنبال اهداف شومشان هستند ، با قرار دادن این دو تکه فیلم ، تلاش کردند تا به جامعه چنین القاء نمایند که سخنان آیت الله وحید خراسانی در واکنش به سخنرانی مقام معظم رهبری ایراد شده و در آن آیت الله وحید خراسانی به زعم آنها ، در مقابل آیت الله خامنه ای واکنش سختی نشان داده اند و به همین دلیل نظریه شکاف میان مرجعیت و رهبری که آرزوی دیرینه دشمنان نظام اسلامی است امری واقعی می باشد که صد البته اثبات کردیم که چنین مساله ای در کار نبوده است .
در واقع دشمنان و بدخواهان نظام اسلامی در صدد القاء تقابل میان رهبری با مراجع معظم تقلید هستند و در راه اثبات این هدف بسان غریقی به هر شاخه ای چنگ می زنند و حال آنکه سفر مقام معظم رهبری به شهر مقدس قم و دیدار با مراجع معظم تقلید ، باعث شد تا این تیر دشمنان به سنگ بخورد . ضمن اینکه حضرت آیت الله وحید خراسانی نیز همچون سایر مراجع معظم تقلید ، همواره در کنار رهبری و حامی ایشان بوده اند و شواهد فراوانی دال بر این امر بوده است که به برخی از آنها اشاره می نماییم :
* هنگامی که آیت الله آملی لاریجانی برای مشورت به خدمت آیت الله وحید خراسانی رسیده بودند تا نظرات ایشان را در خصوص پست ریاست قوه قضاییه جویا شوند ایشان فرمودند به هرطریق که می توانید این سید را کمک دهید ایشان تنها است اگر شما او را کمک نکند پس چه کسی به ایشان یاری رساند.
* روزی یکی از طلبه ها خدمت آقای وحید خراسانی می رود و از اوضاع و احوال کشور گلایه می کند و ایشان خطاب به این طلبه جوان می گویند آیا من می توانم کشور را اداره کنم ؟
این طلبه جوان بعد از مدتی تفکر می گوید؟ خیر شما نمی توانید این کشور را اداره کنید
آیت الله وحید می گویند به راستی چه کسی بهتر از مقام معظم رهبری می تواند این کشور را اداره کند.
* آیت‌الله محمد مهدی شب‌زنده‌دار نیز در درس خارج فقه خود که در مسجد اعظم قم برگزار شد، با اشاره به حمایت آیت‌الله وحید خراسانی از مقام معظم رهبری گفت: آیت‌الله العظمی وحید خراسانی که ما بیست و چند سال خدمت ایشان مشرف می‌شدیم و تلمذ کردیم، چند بار در جلسات مختلف فرمودند «کارهای آقای خامنه‌ای بر‌اساس موازین است».وی ادامه داد: یعنی ایشان ضوابط شرعی را مراعات می‌کنند و اصل در این است که هوا و هوس ندارند و وقتی تشخیص می‌دهند که این حکم، حکم خداست به آن عمل می‌کنند و این یک شهادت بزرگی است. (ر.ک. سایت جهان، به نقل از خبرنامه دانشجویان ایران)
حجت الاسلام خسروپناه عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه در رابطه با نظر آیت الله وحید خراسانی در مورد نظام می گوید: اصلا این گونه نیست که حضرت آیت الله وحید خراسانی مخالف نظام باشند، ایشان حفظ نظام را واجب می دانند.آن گونه که ما می دانیم و 12 سال هم خدمت حضرت آیت الله وحید خراسانی بودیم، نظرات ایشان درمساله ولایت فقیه نظر مرحوم آیت الله خویی است و لذا حتی ایشان وقتی می خواستند بحث بیع را مطرح کنند، ایشان احتراما گفتند من بحث را مطرح نکنم چون ممکن است تضعیف نظام تلقی شود و درست نیست، لذا وارد بحث ولایت فقیه نشدند.
آیت‌الله وحید خراسانی بارها بر حمایت از ولایت فقیه تاکید کرده و حفظ نظام را از اوجب واجبات دانسته است.آیت الله کعبی یکی از فقهای شورای نگهبان دیداری با آیت‌الله وحید داشته که در این دیدار آقای کعبی با شرح شیطنیت‌های دشمنان انقلاب از آیت‌الله وحید خواسته بود که مواضع خود را برای دفاع از انقلاب رسانه‌ای کند و از همین رو بود که آیت‌الله وحید تاکید فرمودند حفظ نظام از اوجب واجبات است.

منبع: «خبرنامه دانشجویان ایران»

پرسمان دانشجویی

تذکر رهبری به وزیر ارشاد

هر ساله در ماه مبارک رمضان شب شعری در بیت رهبری برگزار می شود که بازتاب‌های زیادی دارد. اما امسال این شب شعر یک حاشیه مهم داشت. آنجایی که برخی از «تذکر مقام معظم رهبری به وزیر ارشاد» خبر دادند. این تذکر به سرعت در فضای رسانه ای منتشر شد. اما تنها دو روز بعد وزیر ارشاد در حالی که در مراسم افطاری آیت‌الله هاشمی رفسنجانی شرکت کرده بود آن را شایعه خواند.

بسیاری از سایت‌های نزدیک به دولت نیز این بخش از سخنان علی جنتی را به عنوان تیتر اصلی خود انتخاب کردند. این رسانه‌ها زیر عنوان: « پاسخ علی جنتی به شایعه اخیر در دیدار رهبری»، نوشتند: «علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در سخنانی در این افطاری شایعه اخیر مبنی بر نارضایتی شدید رهبرمعظم انقلاب از وی در مراسم افطار رهبری با شاعران را رد کرد و از برگزاری جلسات منظم با رهبری خبر داد.»
امروز پنج روز از روزی که علی جنتی این تذکر را رد کرد، می‌گذرد. با این حال پایگاه اطلاع رسانی مقام معظم رهبری یک حاشیه نگاری را به قلم مهدی قزلی منتشر کرد. حاشیه نگاری که در آن صراحتا  بخش تذکر رهبری به آقای جنتی آمده است. در این متن که پایگاه مقام معظم رهبری منتشر کرده آمده است:
«آقا شروع می‌کنند بعد از بسم‌الله. بعد از خوش‌آمدگویی و تشکر، درباب شعر چند نکته می‌گویند، اصالت داشتن دلتنگی‌ها و فردیت شاعر در شعر و به رسمیت شناختن آن. و فرع بودن همین موضوع مذکور در برابر تأثیری که شعر بر مخاطب و خلوت او می‌گذارد. آقا تأکید می‌کنند از بابت همین تأثیرگذاری، شاعر باید شعرش را غنا ببخشد مخصوصاً غنای معنوی.
توجه به وجه اجتماعی شعر هم محور دیگری از صحبت‌های ایشان است و محور این وجه اجتماعی هم عقلانیت ملازم با معنویت است. ایشان البته جریان شعر کشور را مثبت ارزیابی می‌کنند و در عین حال از شعرا می‌خواهند توجه بیش از پیش به فرهنگ و هویت ملی کشور داشته باشند و البته غنای هنری اشعارشان را هم فراموش نکنند.
صحبت‌های آقا که تمام می‌شود، شعرا صلوات می‌فرستند و باتجربه‌ها بلند می‌شوند برای خداحافظی آخر جلو می‌روند. ازدحام زیاد می‌شود. فیض و برقعی کتاب‌هایشان را می‌دهند به ایشان. آقا از کنار وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که با تأخیر هم آمده بود می‌گذرند و می‌گویند: با آقای وزیر حرف زیاد داریم، در عرصه فرهنگ اشکال جدی داریم. آقا آرام آرام می‌روند سمت دَر و شعرا آرام آرام قبول می‌کنند این سال هم شب قدر شعرش گذشت.»
انتشار این متن در پایگاه مقام معظم رهبری به منزله تایید این روایت از آن جلسه است. حالا باید منتظر موضع‌گیری وزیر ارشاد در این باره بود. در واقع تنها کسی که قادر است سئوالات را پاسخ دهد، خود وزیر ارشاد است.

الف

چرا هیچ یک از علما اجتهاد رهبر فعلی ایران را تائید نکرده اند

مقام علمی و جایگاه بالای فقهی حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای مسئله ای است که در چند سال گذشته مورد تأیید بسیاری از فقها و دیگر مراجع قرار گرفته است. در 11 آذر ماه سال 1373 مرجعیت ایشان رسماً توسط جامعه مدرسین حوزه علمیه قم که مرکب از جمعی از علما و اساتید حوزه است، اعلام شد.

از قدیم الایام معمولاً "اجازه اجتهاد" به عنوان سنتی در تأیید توانایی اجتهاد و مرجعیت حوزویان توسط دیگر فقها و مراجع به کار گرفته می‌شد. بر همین اساس بعد از اعلام مرجعیت آیت الله خامنه ای نیز بسیاری از علما و فقها به مراتب اجتهاد و مرجعیت ایشان اشاره کردند که به بررسی این موارد می پردازیم:

بیانیه جامعه مدرسین و جامعه روحانیت مبارز

بعد از وفات حضرت آیت الله اراکی، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم بعد از برگزاری جلسات متعدد، با صدور بیانیه ای در تاریخ 11 آذر ماه سال 1373 اسامی حضرات آیاتی که واجد شرایط مرجعیت هستند را اعلام کرد. در این بیانیه آمده است: «موضوع‌ مرجعیت‌ از اعظم‌ مسائلی‌ است‌ که‌ نمی‌تواند از مصالح‌ مسلمین‌ و استقلال‌ و عظمت‌ آنان‌ جدا و منفک‌ باشد و یا بدون‌ توجه‌ به‌ دسیسه‌ها و توطئه‌های‌ کفر و استکبار بر ضد اسلام‌ مورد بررسی‌ و امعان‌ نظر قرار گیرد. لذا جامعه‌ مدرسین‌ حوزه‌ علمیه‌ قم‌ در جلسات‌ متعدد این‌ موضوع‌ را مورد بحث‌ و تبادل‌ نظر قرار داد تا اینکه‌ در جلسه‌ مورخ‌ جمعه‌ ۷۳/۹/۱۱ به‌ این‌ نتیجه‌ رسید که‌ حضرات‌ آیات‌ آقایانی‌ که‌ ذیلاً نامشان‌ یاد می‌شود واجد شرایط‌ مرجعیت‌ می‌باشند و تقلید از هر کدام‌ آنان‌ جایز است‌. والله‌ العالم‌: ۱ـ حضرت‌ آیت‌الله‌ حاج‌ شیخ‌ محمد فاضل‌ لنکرانی‌ ، ۲ـ حضرت‌ آیت‌الله‌ حاج‌ شیخ‌ محمد تقی‌ بهجت‌، ۳ـ حضرت‌ آیت‌الله‌ حاج‌ سیدعلی‌ خامنه‌ای‌ (مقام‌ معظم‌ رهبری‌)، ۴ـ حضرت‌ آیت‌الله‌ حاج‌ شیخ‌ حسین‌ وحید خراسانی‌، ۵ـ حضرت‌ آیت‌الله‌ حاج‌ شیخ‌ جواد تبریزی‌، ۶ـ حضرت‌ آیت‌الله‌ حاج‌ سید موسی‌ شبیری‌ زنجانی‌، ۷ـ حضرت‌ آیت‌الله‌ حاج‌ شیخ‌ ناصر مکارم‌ شیرازی‌ دامت‌ برکاتهم‌.»

هم زمان جامعه روحانیت مبارز هم در بیانیه ای فقهایی که تقلید از آنها صحیح و مبری الذمه را اعلام کرد که نام آیت الله خامنه‌ای نیز در بیانیه جامعه روحانیت مبارز به عنوان یکی از مراجع جایز التقلید ذکر شده بود...

مخالفت امام با مردم

 یکی از سخنان تاریخی حضرت امام که امروز دشمنان امام و انقلاب آن را به یک جنجال تبدیل کرده و درصدد وارونه سازی و سوء استفاده از آن هستند و از آن به عنوان نقض جمهوریت نظام نام می برند، سخنی است که ایشان در تاریخ 6 خرداد 1360 بیان کرده و فرمودند: «اگر تمام مردم موافقت کنند، من مخالفت می کنم.» این جمله این روزها و پس از گذشت سی سال هنوز هم در اکثر سایت های ضد انقلاب همچون بالاترین و... ب عنوان خبری دست اول مرتب آپ می شود.

اینکه جمله فوق را ایشان چرا و به چه منظور بیان نموده بنظر مى توان دو دلیل را براى این عبارت تصور نمود: نخست اینکه همچون دشمنان بگوییم که این سخن با جمهوریت نظام تغایر دارد، که در این صورت این مساله با سه امر تعارض پیدا مى کند:
1- سیره عملى ایشان، به طوری که ایشان در اقدامى بى سابقه کمتر از یک ماه پس از پیروزى انقلاب اسلامى ایران دستور آماده سازى مقدمات برگزارى رفراندوم نظام تازه تاسیس را صادر نموده واز مردم خواستند تا آزادانه در مورد عنوان جمهورى اسلامى و ماهیت آن راى مثبت یا منفى خود را اعلام نمایند.
2- سخنان ایشان در همین سخنرانی: سایت های ضد انقلاب با تقطیع سخنان ایشان تنها قسمتی از سخنان امام را منعکس می کنند، ایشان در بخش های دیگر همین سخنرانی بر لزوم پذیرش راى اکثریت ولو برخلاف خواسته هاى خودمان، را مورد اشاره قرار می دهند و می فرمایند: اگر مردم خلاف نظر ایشان راى دادند و لو اینکه آن را حق ندادند اما بدان ملتزم خواهند بود، و در بخش های دیگری نیز می فرمایند:
«من هم ممکن است با بسیارى از چیزها، من که یک طلبه هستم، مخالف باشم. لکن وقتى قانون شد خوب، ما هم مى‌پذیریم... »
3- و دیگر اینکه این معنا در تعارض با دیدگاههاى رایج ایشان در زمینه نقش مردم و جمهوریت نظام و لزوم التزام عملى به راى اکثریت مى باشد. ایشان به اندازه اى به مساله جمهوریت و اهمیت التزام به راى و نظر مردم معتقد بودند که در سخنان دیگر خود از هر گونه اقدامى که بوى استبداد و خودرایى داشته باشد حتى از جانب ولى فقیه پرهیز مى دادند به عنوان مثال ایشان در تاریخ 1358/6/30 و در جمع انجمن اسلامی مى فرمودند: «اگر فقیهى یک مورد دیکتاتورى بکند از ولایت مى‌افتد»
بنابراین به نظر مى رسد که نمى توان معناى اول را براى این سخن لحاظ داشت. لذا معناى دوم براى این جمله احتمال بیشترى مى یابد و آن اینکه امام خمینى با توجه به سخنانى که در لزوم پاى بندى همگان به قانون وعدم تخطى از آن از سوى نمایندگان مجلس و رئیس جمهور داشتند معتقدند که همگان باید به حدود قانون اساسى اى که ملت به آن راى داده و به عنوان میثاق ملى پذیرفته شده است پاى بند باشند و هر کس که از این حدود تجاوز کند ایشان به عنوان رهبر انقلاب و بزرگترین حافظ قانون اجازه چنین کارى را نخواهند داد و اگر تمام مردم هم به چنین شخصى راى داده باشند ایشان با این فرد مخالفت خواهند کرد و مراد در اینجا این نیست که اگر مردم به رئیس جمهورى راى دادند ایشان با او مخالفت خواهند کرد بلکه منظور این است که اگر همه 35 میلیون نفر جمعیت آن زمان به رئیس جمهورى راى دهند اما وى به میثاق ملى خود پاى بند نبوده و از حدود قانون تجاوز کند ایشان با او مخالفت خواهند کرد کما اینکه لحن سخنان [به ویژه سخنان 25 خرداد 60] و نیز فضایى که این سخنان در آن ایراد شده و زمینه هایى که منجر به ایراد این سخنان شده است، خود موید این دیدگاه مى باشد.
چرا که هم این سخنان که در جمع نمایندگان مجلس بیان گردیده است و هم سخنان 25 خرداد که درجمع مردم بیان گردیده است در فضایى بیان گردیده است که بنى صدر به عنوان اولین رئیس جمهور مدعى بود که با توجه به اینکه 11 میلیون به وى راى داده اند وى حق هر گونه اظهار نظرى ولو بر خلاف قانون را دارد و قانون شکنى ها و حرمت شکنى هاى وى باعث شد که امام خمینى در اظهاراتى که در این روزها بیان مى کردند گریزى به این مطلب زده و مردم را براى خبر مهمى که چند روز بعد انتشار یافت یعنى عزل بنى صدر از فرماندهى کل قوا و راى مجلس به عدم کفایت سیاسى بنى صدر آماده کنند که همین گونه هم شد.
پس نتیجه می گیریم باید این سخن ایشان را به گونه اى دیگر معنا کرد که با توجه به زمینه هاى ایراد این سخنرانى ها در مى یابیم که منظور امام این بوده است که اگر رئیس جمهور منتخب چنین اقدامى انجام دهد، چون نسبت به میثاق خود با مردم تخلف ورزیده است، لذا دیگر نماینده و سخنگوى مردم هم نخواهد بود و زمینه براى عزل چنین رئیس جمهورى فراهم مى گردد.
پی نوشت:
جملات تاریخی امام در 6 خرداد 1360 را در ادامه مطلب بخوانید!

مصاحبه جنجالی رهبر جیش المختار عراق و دفاع از امام و رهبری + دانلود

وثیق البطاط رهبر جیش المختار در عراق است که مدتی پیش به مقر منافقین در عراق [لیبرتى ] حمله کرده است.
چند روز قبل از حمله در یک مصاحبه تلویزیونی رسما اعلام می کند:

خدا رحمت کند حضرت امام خمینی و نگه دارد رهبر ایران آیت الله خامنه ای و خدا لعنت کند صدام را.
مجری ناراحت شده، مى گوید: در جنگ ایران و عراق بسیاری از بچه های عراقی یتیم شدند و بی پدر!
سید جواب می دهد: خب شدند که شدند! جنگ است دیگر! تقصیر صدام بود که جنگ را آغاز کرد.
مجری: این همه بچه یتیم شد!
سید: تقصیر صدام بود.
[بعد از کلی جر و بحث…]
مجری: اصلا به این کارها کار نداریم گذشته را کار نداریم به الان کار داریم اگر همین الان بین عراق با ایران جنگ بشود، شما طرف چه کسی را میگیری، ایران یا عراق؟
سید: به صراحت میگویم که طرف ایران را می گیرم.
مجری: مگر نوری مالکی مشکل دارد؟
سید: نه من به نوری مالکی کاری ندارم من به ولایت فقیه کار دارم، در ایران ولی فقیه عادل است و ولی فقیه عادل متصل به معصوم است و حرف او برای ما حجت است.
مجری: خب در عراق هم مرجعیت هم هست!
سید: نه، ولایت فقیه فقط در ایران است و ولایت فقیه بالاتر از مرجعیت است و حرف او از نظر سیاسی حجت است...

دانلود کلیپ تصویری 10.6 مگابایت 

کاملا بی ربط: سبک زندگی پیامبر جالب

mobarezclip.com

نقدی بی انصافانه بر سخنان رهبر

کمی دیر شده برای انتشار این مطلب ولی لازم است

آن مسئله‌ى اصلى این است که یک جماعتى در مقابل جریان قانونى کشور، به شکل غیر قانونى و به شکل غیر نجیبانه ایستادگى کردند و به کشور لطمه و ضربه وارد کردند؛ این را چرا فراموش میکنید...خب، در انتخابات سال 88، آن کسانى که فکر میکردند در انتخابات تقلب شده، چرا براى مواجهه‌ى با تقلب، اردوکشى خیابانى کردند... چرا این را جواب نمیدهند؟ صد بار ما سؤال کردیم؛ نه در مجامع عمومى، نخیر، به شکلى که قابل جواب دادن بوده؛ اما جواب ندارند. خب، چرا عذرخواهى نمیکنند... در جلسات خصوصى میگویند ما اعتراف میکنیم که تقلب اتفاق نیفتاده بود. خب، اگر تقلب اتفاق نیفتاده بود، چرا کشور را دچار این ضایعات کردید... چرا براى کشور هزینه درست کردید؟ اگر خداى متعال به این ملت کمک نمیکرد، گروه‌هاى مردم به جان هم مى‌افتادند، میدانید چه اتفاقى مى‌افتاد.[دیدار رهبری با دانشجویان، ماه مبارک رمضان 1434]

این سخنان رهبری با نقدهایی مواجه شد.

سایت جماران مقاله ای را با عنوان عذرخواهی غیر اخلاقی ب نقل از روزنامه جمهوری اسلامی منتشر کرد که با پشتیبانی روایات دینی و سیره تاریخی اهل بیت علیهم السلام در نقد این مطلب نگاشته شده بود.

در مورد اصل نقد بر رهبری و حدود و روش آن باید در جای دیگری سخن گفته شود.
به طور خلاصه مدعای مقاله مذکور این است:
1. رهبری از دو متهم اصلی فتنه 88 «طلب عذرخواهی» کردند. عذر خواهی برای گناه انجام نشده، کار نادرستی است؛ عذرخواهی برای انجام تکلیف و وظیفه نادرست تر است؛ عذر خواهی برای زیر فشار سیاسی بودن باز هم بدتر است؛ عذرخواهی در برابر کسی که خود را حق مطلق می داند بدتر است.
2. در صورت وجود شرایط، عذرخواهی عمل اخلاقی است، اما طلب عذرخواهی کردن غیر اخلاقی است. مانند سلام کردن که اخلاقی است و طلب سلام کردن غیر اخلاقی است. امیرالمومنین (ع) هم از کسانی که علیه آن حضرت جنگیدند، طلب عذرخواهی نکرد.
3. در جرایم عمومی عذرخواهی وقتی منطقی است که امکان دفاع از خود در محکمه عدل وجود داشته باشد.
4. حتی با وجود محکومیت، باز هم محکوم ملزم به عذرخواهی نیست هر چند باید مجازات را تحمل کند...
به طور تلویحی و بلکه روشن، نگارنده عملکرد رهبری را در این مورد با معاویه همسان دانسته که سعی دارد برای مقاصد سیاسی، انقلابیون قبلی را به عذرخواهی از عملکرد خود وادار کند. کسی دارای تکبر بوده و بدون درک و شعور اخلاقی است و خود را حق مطلق می داند و برای دیگری حقی قائل نیست. نگارنده کاری به این اتهامات ندارد که منتقد برای فرار از تبعات آن، بدون نام آوردن، با ذکر تمثیل های تاریخی وارد شده است.
و اما نقد این نقد...