ساندیس خور

او اگرچه نخستین سخنران بلندپایه ایران در نیویورک بود، اما تاثیر سخنرانی اش در مجامع بین الملل باعث شد که تا هفت سال بعد از آن، این آخرین حضور جمهوری اسلامی ایران در نشست سالانه مجمع عمومی شورای امنیت باشد.

 26 مهر سال 1359 ، محمد علی رجایی به همراه یک هیئت ایرانی عازم نیویورک شد تا برای اولین بار در نشست مجمع عمومی سخنرانی کند.

 وی این فرصت را مغتنم شمرد تا بتواند سخنرانی خود را به ظلمی که سال ها از جانب رژیم پهلوی به ملت ایران روا شده بود و نیز حمایت های دول غربی به خصوص ایالات متحده از این رژیم و در نهایت جنگ تحمیلی عراق علیه ایران اختصاص دهد.

 آنچه بیش از همه توانست بر تاثیر سخنان رجایی در سازمان ملل متحد بیفزاید، آثار شکنجه برجا مانده از دوران پهلوی بر روی پاهای نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران بود.

 شهید رجایی در برابر دیدگان مجامع بین المللی و هزاران دوربین و تصویر بردار، کفش از پا در آورد و پای شکنجه دیده خود را روی میز گذاشت تا تنها گوشه ای از شکنجه های رژیم پهلوی بر ملت ایران را نمایان سازد.

 وی سخنرانی خود را از پشت تریبون سازمان ملل انجام نداد و در حالی که در جایگاه تعبیه شده برای هیئت ایرانی نشسته بود، سخنرانی کرد.

 عکس: چاپ شده در روزنامه نیویورک تایمز- 19 اکتبر 1980- صفحه سوم

افسران