نام عملیاتها قبل از فتح خرمشهر

آیا نام علمیاتهای دفاع مقدس پیش از فتح خرمشهر غیراسلامی بودند؟
پرسش: برخی افراد ناسیونالیست ادعا می کنند که در ابتدا ماهیت اسلامی در جنگ تحمیلی وجود نداشته است، و پس از فتح خرمشهر بود که بحث جنگ اسلامی مطرح شد و برای عملیاتها نامهای اسلامی مثل کربلا و والفجر و ... گذاشته می شد که پیش از فتح خرمشهر چنین نبود.
پاسخ: در سالهای اخیر برخی افراد سعی در انحراف ماهیت دفاع مقدس و تحریف آن دارند. این افراد سعی می کنند جنگ ایران و عراق را جنگی بین ایرانی و عرب معرفی کنند و تمایلات ملی را در این جنگ حائز اهمیت معرفی نمایند. البته این ادعایشان در مورد طرف عراقی صحیح است ولی به هیچ وجه در مورد رزمندگان ایرانی صحت ندارد. کسانی که به دفاع در برابر دشمن بعثی می رفتند، از زیر قرآن رد می شدند و نه از زیر شاهنامه، پیشانی بندهای اسلامی می بستند: «لا اله الّا الله»، «یا زهرا(س)»، «یا مهدی ادرکنی» و ... این امر به خوبی نشان می دهد که آنها بیشتر بخاطر دلایل مذهبی و اینکه اسلام انسانها را به دفاع در برابر مهاجمان تشویق می کند، به جبهه می رفتند. آنچه باعث هجوم جوانان به سوی جبهه ها بود، تبلیغات مساجد و صدا و سیما، بیانات امام خمینی و میل به شهادت بود. این افراد که اینقدر دم از «میهن پرستی» می زنند، در آن زمان چه می کردند؟ آیا در میان نیروهای داوطلب پیدایشان می شد؟ آیا اکثر اینها به کناری نشسته و منتظر بودند تا بیگانه بیاید و برایشان حکومت جمهوری اسلامی را براندازد؟
همان نیروهای مذهبی انقلابی که پیش از جنگ به مبارزه با گروههای تروریستی ضدانقلاب در شهرها می پرداختند، چون جنگ آغاز شد، وارد جبهه ها شدند و همان جو انقلابی و اسلامی بر جبهه نیز سایه افکند. در میان رزمندگان از گروههای دیگر خبری نبود که هیچ، برخی گروههایی که هنوز هم ضدرژیم هستند، مثل مجاهدین خلق، به همکاری با عراقیها نیز می پرداختند و در حالی که کشور درگیر جنگ با دشمن بیگانه بود، در سطح شهرها با اجرای عملیات تروریستی، سعی در تضعیف روحیه مردم داشتند.
اما در مورد نام عملیاتها تا پیش از فتح خرمشهر، لازم به ذکر است که برخی علمیاتهای دفاع مقدس به نام محل برگزاریشان معروف شدند که این امر ربطی به پیش و پس از فتح خرمشهر بودنشان ندارد، و همچنین نام برخی عملیاتها نیز اسلامی بود، که این امر نیز ربطی به پیش یا پس از فتح خرمشهر بودنشان نداشت.
عنوان عملیاتهای پیش از فتح خرمشهر که نام اسلامی داشتند را در پایین می بینید:
1.عملیات عاشورا، که در روز 28 آبان 1359 که روز عاشورای همان سال هم بود، در منطقه سومار آغاز شد.
2.عملیات نصر، که در روز 15 دی 1359 در منطقه هویزه و کرخه کور آغاز شد.
3.عملیات توکل، که در روز 20 دی 1359 آغاز شد.
4.عملیات خیبر، که در روز 31 اردیبهشت 1360 آغاز گردید.
5.عملیات ثامن الائمه، که در روز 5 مهرماه 1360 آغاز شد.
6.عملیات طریق القدس(کربلای 1)، که در روز 8 آبان 1360 آغاز گردید.
7.عملیات بیت المقدس که، در روز 10 اردیبهشت 1361 آغاز و منجر به فتح خرمشهر گردید.
لازم به ذکر است که رمز عملیاتهای دفاع مقدس نیز رمزهای اسلامی بود. این در حالی بود که برای مثال رمز عملیات مرصاد که سوی مجاهدین خلق آغاز شد، «آتش-حمله» بود!!
پس مشخص است که ادعای فوق باطل است.

لینک های مرتبط: آیا پذیرش قطعنامه 598 به امام خمینی تحمیل شد

عقب نشینی تانک های ارتش

آگهی های جدید انتخاباتی

این آگهی های معلوم الحال انتخاباتی را به اضافه تمام عوارض نامطلوب احتمالی آن تقدیم می کنم به و. جـ سردبیر معلوم الحال نشریه ی معلوم الحال س. وابسته به نهاد معلوم الحال حـ.هـ.س.ت.ا. که این نان را در دامن معلوم الحال ما انداخت.

با یک جهش ژنتیکی یک شبه ولایتمدار شوید

موسسه خدمات ژنتیکی همگام با واقعه ارائه می دهد: روییدن محاسن در نقاط دلخواه، تقویت حنجره، ادای صحیح حروف حلقی، ظهور پینه بر پیشانی( بدون درد) و...

آموزشگاه رانندگی واگشت[دوربرگردان سابق]

چنان به چپ و راست بپیچید که به احدی نمالید

سرویس مخصوص دوکاره رسید

مناسب جهت چسباندن انواع پوستر به انواع دیوار و چسباندن انواع شعار به انواع کاندیدا

خود سانسور چی حرفه ای و سر مقاله نویس معتدل نیازمندیم

                                                    یک روزنامه اصلاح طلب

قواعد اصلاح شده ی بازی رسید. طبق آخرین متد جهانی بازی کنید

                                    فدراسیون شیر سماور وابسته به سازمان سیا

تعویض فوری کروات با چفیه

[انجمن توابین 92] آزادیخواهان 88 سابق

حوضچه آب سرد دوطرفه موجود است

برای بازگرداندن اینطرفی و اونطرفی با مدیریت بی طرف

ارائه خدمات پاک کردن حافظه در سه سطح کوتاه مدت بلند مدت و تاریخی

مناسب برای کاندیداهایی که می خواهند تصویری تازه از خودشان عرضه کنند

موسسه مردان سیاهپوش

رای شما را به هر میزان پیش خرید می کنیم

یک کاندیدای کاملا مستقل

اتوبوس و مینی بوس

فروش و اجاره

جهت سفرهای انتخاباتی شما کاندیدای محترم به مناطق محروم و دور افتاده موجود است

دارای امکانات توالت، حمام، جکوزی، آنتن دیجیتال، تختخواب و بوق تریلی. جهت جلوگیری از ازدحام در و دهاتی های ارجمند

باز نشر در فارس نیوز

آموزش بسیجیان قبل از ورود به خط

شاید شما هم شنیده باشید که بعضی‌ها برای تخریب وجهه بسیج و زیر سوال بردن نقش بسیج در دفاع مقدس، ادعا می‌کنند که بسیجیان بدون آموزش نظامی به جبهه اعزام می‌شدند. عده‌ای هم  شور و احساسات و نواهای انقلابی را علت ورود آنان به جبهه می‌دانند!

البته ای کاش آنهایی که چنین ادعاهایی دارند، یکبار به مانورهای نظامی و یا رزم‌های شبانه ارتش و سپاه سری بزنند و از نزدیک صدای گلوله را بشنوند، بعد قضاوت کنند. تازه این مانور است و گلوله هم گلوله غیرجنگی، اما آنجا میدان جنگ بود گلوله هم گلوله واقعی! مطمئن باشید کسی که صرفا به خاطر  شور و احساسات و شنیدن صدای آهنگران به جبهه می‌رفت، با شنیدن صدای اولین گلوله به خانه برمی‌گشت!

کلیپ زیر پاسخی ست به آنهایی که فکر می‌کنند بسیجیان بدون آموزش می‌رفتند خط مقدم و به راحتی شهید می‌شدند

                                                                دانلود کلیپ تصویری

+ شهید زین الدین در جنگ نیاز به تدبیر داریم نه احساس!

لینک های مرتبط: آیا نام عملیات ها قبل از فتح خرمشهر غیر اسلامی بود

آهستان

فیلم جنگی بساز بیا تو...

دیشب داشتم یکی از مجلات رو تو فضای مجازی ورق می زدم که به یکی از نوشته های       داوود امیریان برخوردم، نوشته بود...
در دوره‌ای یکی از سیاست‌های وزارت ارشاد این بود که هر کس می‌خواست وارد عرصۀ سینما شود، فیلم جنگی می‌ساخت. به همین دلیل کارگردان‌ها لوله‌بخاری دست جمشید هاشم‌پور یا فرامرز قریبیان می‌دادند که می‌افتادند وسط و سه هزار تا عراقی را می‌زدند و همه را می‌کشتند، بدون این‌که خشاب اسلحه‌شان تمام شود و از آنجا با شتر حمله می‌کردند به اردوگاه اسیران، همه را آزاد می‌کردند و شهر را به هم می‌ریختند و برمی‌گشتند تهران.
اما واقعیت این است که از تمام اسیرانی که در عراق بودند، فقط دو نفر توانستند فرار کنند.
چون اولا کشور عراق پیش از جنگ هم مشهور بود به زندان‌هایش و این‌که عراقی‌ها تخصص‌شان زندان‌بانی است. آزاده‌هایی که برگشتند به ایران می‌گفتند از روسیه، کرۀ شمالی، چین و اروپا اسیر در زندان‌های عراق بوده. مثلا کشوری که زندانی امنیتی داشت و خودش نمی‌توانست از او نگهداری کند، او را به عراق می‌فرستاد و پول خوبی هم می‌داد تا او را نگه دارند. این چیزها که می‌گوییم واقعیت است، تخیل نیست.
یک نفر ارتشی می‌گفت: بین ما کماندو هم بود. از آن دسته آدم‌هایی که مار می‌خوردند یا شکم گاو را پاره می‌کنند و می‌روند داخل آن می‌خوابند. این کماندوها جلو عراقی‌ها موش شده بودند. اردوگاه‌ها را طوری طراحی کرده بودند که کسی نتواند فرار کند.
نکتۀ دوم این‌که مرحوم ابوترابی نمی‌گذاشت کسی فرار کند. می‌گفت فرار حرام است. ما همه در یک باتلاق زندگی می‌کنیم و تا گردن در این باتلاق فرو رفتیم. درست است که اسیریم، اما به‌هرحال زنده‌ایم. کسی که می‌خواهد فرار کند، باید دست‌هایش را روی سر دوستانش بگذارد و آنها را فشار دهد پایین که خودش بالا بیاید و نجات پیدا کند، به همین دلیل فرار کردن ممنوع است.
فقط دو نفر فرار کردند؛ زاگرس میلانی و حسین عبدی. کتاب خاطره‌های این دو نفر را دفتر مقاومت حوزۀ هنری چاپ کرده. وقتی این دو نفر فرار کردند، عراقی‌ها اسیران دیگر را خیلی اذیت کردند و انتقام آن دو نفر را از بقیه گرفتند.
البته از جاهای دیگر ممکن است فرار کرده باشند، مثلا زندان کومله‌ها یا هنگام حمل و نقل اسیران، اما از داخل اردوگاه خیلی بعید بود.
ماهنامه داستان ش هفتم pichakesarbehava.com

لینک مرتبط: بسیجیا بی ترمزا...

پی نوشت:

شش ماه زندان سرنوشت دانشطلب به بهانه توهین به رهبری در حالیکه همه می دانیم دلیلش چیز دیگریست. به مطالب دانشطلب انتقاد دارم، برخی تحلیل هایش را هم اصلا قبول ندارم، اما زندانی شدنش را هم نمی پسندم، با اینگونه برخوردها نمی شود نظام را حفظ کرد، خیالتان راحت.

وقتی آوینی خطر خاتمی و سروش را پیش بینی کرد

آوینی نوشته‌هایی دارد که حتی همین امروز هم می‌تواند چراغ راه ما باشد و دقیقا به همین علت است که رهبر معظم انقلاب او را سید شهیدان اهل قلم نامیده است.

آوینی مقالات متعددی در موضوعات مختلف دارد. از سیاست گرفته تا سینما، از هیچکاک تا حاتمی کیا، از هنر تا فرهنگ، از شعر و رمان و قصه تا مونتاژ و تدوین، از توسعه تا لیبرالیسم، از خاتمی تا سروش!

آوینی در مقاله‌ای با عنوان «وقتی روشنفکران وارث انقلاب می شوند» با اشاره به مصاحبه‌ای درباره سلمان رشدی در «کیهان فرهنگی» که آن روزها تحت حکومت دوستان آقای خاتمی و سروش و شمس الواعظین بود، می‌نویسد: «آنچه که زمینه‌ای آماده برای نشر مطالبی از این قبیل فراهم می‌کند لیبرالیسم حاکم بر فضای فرهنگی و هنری کشور است.»

وی در مقاله‌ای با عنوان «تجدد یا تحجر؟» در واکنش به سخنان سید محمد خاتمی وزیر وقت ارشاد می‌نویسد:«اشتباه دیگر دوستان ما که ریشه در مرعوبیت آنها در برابر غرب دارد آن است که آنها افق حرکت انقلاب و شرایط آماده جهانی را در این عصر احیای معنویت و اضمحلال غرب نمی بینند و بالتَبع هرگز برای وصول به این غایت تلاش نمی‌کنند. دگراندیشان و روشنفکران سکولار باید آزاد باشند، اما رشد و بالندگی نسل انقلاب نیز مواظبت می‌خواهد! دولت جمهوری اسلامی حقیقتاً به شعار آزادی مطبوعات، نویسندگان و هنرمندان پایبندی اعتقادی دارد، اما دوستان خویش را از یاد برده است و اکنون مجموع سیاست های نظام اسلامی کار را به آنجا کشانده که نسل انقلاب در هنر و ادبیات احساس عدم امنیت و بیهودگی می‌کند!»

وی در بخش دیگری از این مقاله می‌نویسد:«از داهیانه ترین سخنانی که وزیر ارشاد در این گفت و گو به زبان آورده‌اند این است که: ما معتقدیم که باید با تبادل اندیشه در افراد مدافع نظام مصونیت به وجود بیاوریم. لازمه این کار این است که جامعه با آرای مخالفین مواجه شود ولی این مواجهه باید کنترل شده باشد. اما واقعاً همین استراتژی است که به منصّه عمل در آمده است؟ آیا واقعاً دوستان ما در وزارت ارشاد، آتمسفر فرهنگی جامعه را کنترل دارند؟ آیا لازمه این مصونیت اجتماعی آن نیست که در کنار مواجهه جامعه با آرای مخالفین، تلاش های دوستانه مؤید انقلاب و دینداری نیز تقویت شود؟ آیا لازمه مصونیت یافتن مدافعان انقلاب در مواجهه با آرای مخالفین آن است که ما آتمسفر فرهنگی جامعه را آن گونه که نسل های جدید فرصت هدایت را از دست بدهند؟ ما نیز با تحجر مخالفیم، اما در عین حال می دانیم که تنها مرتجعین و متحجرین نیستند که به نظام فرهنگی و هنری کشور اعتراض دارند. اگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می خواهد که حصارهای جهل و خرافه و تحجر را بشکند و جامعه را از تفریط باز دارد، باید با تجددِ افراطی نیز مبارزه کند تا مردم را از چاله ای به چاه نیفکند… و البته باز هم صد هزار بار شکر که عرف عام از این کشاکش فارغ است و راه خویش را فطرتا در نسبت با شریعت می یابد.»

شهید آوینی روزهایی خطر انحرافات سروش را به ما گوشزد می‌کرد که دکتر سروش هنوز قیافه یک متفکر را داشت و مانند امروز نقاب از چهره‌اش برنداشته بود، اما شهید آوینی در همان زمان هم اصل ماجرا را به روشنی دریافته بود. وی در مقاله‌ای با عنوان « بنیان سفسطه بر باد است» می‌نویسد:

«شاید تا چندی پیش که این مباحث بیشتر صبغه‌ای فرهنگی داشت تا سیاسی، جواب این پرسش چندان روشن نبود، اما امروز که به توسط قرائن سیاسی و نتایجی که مطلوب مدعیان است _ و از آن به طور مستقیم و غیر مستقیم در جراید سخن رانده اند _ حدود این مدعیات تشخص بیشتری یافته است، می‌توان گفت که ثمره این مباحث در تقابل این دو نظر ، یعنی اعتقاد به ولایت فقیه و عدم اعتقاد به آن خلاصه می شود.

اگر به حدود مدعیات این آقایان نظر کنیم برایمان تردیدی نمی‌ماند که نوک پیکان هجوم اینان متوجه «ولایت فقیه» است، نه ولایت مطلق فقیه. آنان از اصل، ولایت فقیه را یک نظام توتالیتر و استبدادی می‌دانند و افزودن لفظ « مطلق » به همین منظور انجام می‌گیرد که از آن خودکامگی فقیه استنباط شود و تلخی این مفهوم کاهش یابد و اگرنه، همه می‌دانند که ولایت در مقام عمل، خواه ناخواه مطلق است و نه تنها ولایت، که هر حاکمیتی چنین است. … اگر مدعیان به جمهوریت نظام نیز در برابر اسلامیت آن اصالت می‌دهند، پر روشن است که این مجادله هم به قصد مخالفت با ولایت فقها علم شده، و باز به همین نیت است که به یکباره تفکرات آیت الله نایینی درباره حکومت اسلامی از قبر بیرون کشیده می شود و در برابر نظرات امام محلی برای اظهار می یابد»

شهید آوینی در مقاله‌ای دیگر به نام «پروسترویکای اسلامی وجود ندارد» باز هم به مخالفت‌ها با ولایت فقیه و انحرافات آقای سروش اشاره می‌کند و می‌نویسد «همه مخالفان، با همین «ولایت» است که در افتاده‌اند. نمی‌خواهم بگویم با «ولایت فقیه»؛ ولایت اعم از ولایت فقیه است. فلذا، هر نوع معارضه ای با ولایت ناگزیر به مقابله با ولایت فقیه که صورت سیاسی ولایت است می‌انجامد. نظریه قبض و بسط تئوریک شریعت نیز، دانسته یا ندانسته، نحوی از انحای مقابله با ولایت است، منتها در مقدمات منطقی استدلال با آن در افتاده است، نه در نتایج … هر چه مخالفت هست، در داخل و یا خارج از کشور، با همین ولایت است، در حوزه های مختلف سیاست، فرهنگ، اجتماع، هنر و غیر هم. «در دل» نویس هفته نامه «آینه» نیز با همین ولایت در افتاده است، منتها با مظاهر اجتماعی آن، آن هم از زبان خود اهل ولایت، یعنی بسیجی ها و اعضای انجمن های اسلامی!»

نتیجه آنکه با مرور دوباره نوشته‌های آوینی می‌بینیم زمانی او اینها را فریاد می‌زد که نشانه‌های چنین انحرافاتی در کشور و در دولت سازندگی دیده می‌شد و هنوز چند سالی به دولت اصلاحات مانده بود!

لینک مرتبط: عقب نشینی تانک های ارتش و شهادت علم الهدی

امید حسینی

واکنش گل‌آقا به گرانی‌های بهمن‌ماه

در دهه هفتاد کشیدن کاریکاتور وزرا و مسوولان دولتی و نمایندگان مجلس، رواج فراوانی داشت.

تصویر زیر مربوط به طرح روی جلد هفته‌نامه «گل‌آقا» در تاریخ 6 بهمن 1373 می باشد. گویا در آن زمان جناب آقای دکتر مرندی وزیر بهداشت فرموده است: «قیمت دارو می‌توانست تا 24 برابر شود ولی فقط به دوبرابر افزایش یافت»

مرحوم دکتر «حبیبی» نیز در این کاریکاتور مشاهده می‌شوند...