چند سال پیش "گلوبال ریسرچ" مطلب جالب و قابل تاملی نوشت درباره علل واقعی بمباران اتمی هیروشیما، که در ادامه به بخشهایی از آن اشاره می کنم.
نکته جالب در گزارش گلوبال ریسرچ این است که دلیل واقعی بمباران اتمی ژاپن، وادار کردن ارتش ژاپن به تسلیم نبود، بلکه هدف اصلی، ارسال پیام آمریکا به شوروی بود!
نویسنده گلوبال ریسرچ در ابتدای گزارش خود نوشته بود: «من هم مثل همه آمریکایی‌ها فکر می‌کردم که آمریکا به خاطر پایان دادن به جنگ جهانی دوم و نجات زندگی مردم آمریکا و ژاپن، بمب هسته ای را در هیروشیما و ناکازاکی استفاده کرده، اما بسیاری از مقامات نظامی آمریکا چیز دیگری می‌گویند!»
«گلوبال ریسرچ» در ادامه به گزارشات متعدد و اظهارات مقامات مختلف نظامی و سیاسی وقت آمریکا و نیز مورخان و محققان اشاره می‌کند که حرف مشترک همه آنها، این است که ژاپن حتی در صورت عدم استفاده از بمب اتمی هم قطعا تسلیم می‌شده است. حتی دانشمندان آمریکایی خطاب به وزارت دفاع آمریکا هشدار داده بودند که استفاده آمریکا از بمب اتم، علاوه بر آنکه چهره این کشور را در سراسر جهان خدشه دار می کند، در آینده نیز توافق بر سر عدم استفاده از تسلیحات اتمی را در جهان غیرممکن می سازد. با این حال، هیروشیما بمباران شد. چرا؟
براساس گزارش محققان و مورخان و اسناد به دست آمده، هدف اصلی آمریکا از بمباران اتمی، چیزی نبود جز ارسال پیام به شوروی! ترومن و مشاورانش عقیده داشتند که انحصار اتمی آمریکا، می‌تواند اهرم فشاری دیپلماتیک در مواجهه با شوروی باشد. در حقیقت بمباران اتمی ژاپن، اولین پرده از جنگ سرد بین آمریکا و شوروی بود.
در گزارش دیگری نقل شده که ترومن سه روز قبل از بمباران اتمی هیروشیما، مطمئن بود که ژاپن بدون بمباران اتمی هم حاضر به صلح است. این را مقامات بلندپایه نظامی آمریکا به رییس جمهور کشورشان گفته بودند. اما صلح و تسلیم شدن ژاپنی‌ها هم مانع بمباران اتمی هیروشیما نشد، چرا که هدف اصلی از این بمباران، فشار به شوروی بود!
به هرحال هیروشیما، توسط مدعیان حقوق بشر بمباران شد و 220 هزار انسان بی گناه کشته شدند تا فقط پیامی به شوروی ارسال شود! روز بعد، ترومن رییس جمهور آمریکا رضایتش را از این اقدام جنایتکارانه با این عبارت بیان کرد: «موفقیتی بزرگ و غیرقابل مقاومت!» بی جهت نبود که پرسنل نظامی دخیل در بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی پس از اتمام عملیات مورد تشویق دولت وقت آمریکا قرار گرفتند!
امید حسینی
