مناظره با مجری شبکه فدک با موضوع چرایی تکفیر آیت ا... بهجت

تماس یک بیننده از قم و گفتگو با شیخ فرانسوی (محمد سیروس ٬ مجری شبکه فدک) در مورد توهین به عارف بالله حضرت آیت الله العظمی بهجت

دانلود

حتی با نام خمینی نیز مشکل دارند

سده نام قدیمی شهر خمینی شهر اصفهان است، پیش از انقلاب و در سال 1335 ه.ش نام سده را به همایون شهر تغییر دادند و این شهر تا سال 1357 به همین نام معروف بود.

در اوایل سال 1358 اهالی این شهر طی نامه ای به شورای انقلاب اسلامی درخواست کردند که اولا ، شهر به شهرستان مبدل گردد و دارای فرماندار شود وثانیا، نام همایونشهر هم به خمینی شهر تغییر یابد. شورای انقلاب هم موافقت نمود و از آن تاریخ به نام خمینی شهر ثبت و شناخته شد و بخشداری هم مبدل به فرمانداری شد.

حال سال هاست که این شهر نزد مردم استان اصفهان و کشور با این نام شناخته می شود و مردم این شهر نیز همواره از شهرشان با نام خمینی شهر یاد می کنند.

امّا به نظر می‌رسد عده‌ای تحمل آوردن نام خمینی را بر زبان ندارند و برای اینکه نام خمینی را به زبانشان جاری نشود، هنوز از تعابیری همچون سده استفاده نموده و یا درصدد هستند نام جدیدی برای آن دست و پا کنند و آن را حسینی شهر بنامند. این موضوع نشان از عمق کینه و عدم تحمل انقلاب اسلامی توسط آنها دارد.

گزارش خبری شبکه امام حسین علیه‌السلام از تشییع جنازه مرحوم سید مهدی امامی گویای این مطلب است :

download دانلود

دست‌بوسی و ذلت شاه ایران در برابر ملکه انگلیس

محمدرضا شاه پلهوی

آیا انقلاب اسلامی زنان را مجبور به پوشیدن چادر کرد

از اوایل دهه‌ی پنجاه تعداد کسانی که پای‌بند به ارزش‌های اسلامی مانند نماز، روزه و حجاب بودند رو به گسترش نهاد. در بین ارزش‌های اسلامی حجاب معنای دیگری داشت. پس از اقدامات نابخردانه‌ی رضاشاه در تحمیل بی‌حجابی به زنان مسلمان و واقعه‌ی گوهرشاد، مسئله حجاب بزرگترین چالش بین روحانیت و رژیم پهلوی شد. از آن به بعد حجاب نه تنها به عنوان یک واجب شرعی و یک سنت اسلامی، بلکه به عنوان نمادی سیاسی- مذهبی بین روحانیت و رژیم محل نزاع و جدال قرار گرفت.

درگیری در مسجدگوهرشاد در زمان رضاشاه

شاه حجاب را سمبل عقب ماندگی و بی‌حجابی را لازمه‌ی پیشرفت جامعه می‌دانست. شاه پوشیدن چادر را هنگام «راندن اتومبیل و کار کردن در اداره و یا در کسوت پزشک و وکیل دعاوی بسیار سخت» می‌دانست[1]. او چنان از آینده و چادر نگران بود که می‌گفت: «چگونه می‌توانیم در آینده‌ جامعه‌ای خشنود و خوشوقت بسازیم که در آن بچه‌ها دارای مادرانی در کفن سیاه باشند.»

نقد مستند انقلاب 57 پخش از من و تو

به همان میزان که دهه چهارم انقلاب را باید «دهه پیشرفت و عدالت» نامید باید این دهه را دهه بحران‎‎زایی برای انقلاب نیز دانست که از همان سال‎‎های آغازین این دهه رو به فزونی گذاشته است. شاهد این مدعا تشدید تحریم‎‎ها و اتفاقات پیش و پس از انتخابات 88 در فضای واقع و راه‎اندازی شبکه‎‎های حرفه‎ای تلویزیونی فارسیزبان با جامعه هدف ایرانی در فضای مجاز است.

تلویزیون‎‎های مستقر در اروپا و آمریکا با دسترسی به تکنولو‎ژی و تئوری‎‎های رسانه‎ای روز دنیا و در غفلت یا نبود رقبای ایرانی، توانسته‎اند تاثیری بیش از برآوردها بر مخاطبان داخلی بگذارند. شاید آن‎‎ها بهخوبی این گفته جوزف نای را دریافته‎اند که «فرهنگ می‎تواند یک ابزار قدرت باشد». تهیه مستند‎هایی با کیفیت بصری و محتوایی بالا که بهراحتی ناصواب را ثواب جلوه دهد از این دست تلاش‎هاست.

پهلوی – انقلاب

آنچه گفته شده مقدمه‎ای است برای بررسی مستند شبکه «من و تو» درباره انقلاب اسلامی ایران با عنوان «انقلاب 57» که در بازه زمانی 29 شهریور تا 3 مهر امسال از این شبکه پخش شد و در صفحات پیش رو و پرونده‎ ویژه این شماره پنجره به بررسی جزئی‎تر آن پرداخته‌ایم.

«من و تو» عنوانی صمیمانه و ساده برای یک شبکه تلویزیونی است که در ضمیر ناخودآگاه مخاطب بهراحتی نفوذ کرده و او را با خود همراه می‎کند. این شبکه در ظاهر متعلق به مرجان و کیوان عباسی است ولی در باطن متعلق به فرح پهلوی و مورد حمایت مالی جامعه بهایی و خانم فائقه آتشین (گوگوش) است. من و تو را می‎توان همزاد بی‎بی‌سی فارسی دانست که با تقسیم کاری دقیق، استراتژی‎‎های تدوین شده را با شورای سیاستگذاری تقریبا یکسان پیاده می‎کند.

این شبکه، تاکنون مستند‎های حرفه‎ای «رضاشاه» با موضوع برآمدن و به قدرت رسیدن رضاخان، «از تهران تا قاهره» درباره واپسین روز‎های محمدرضاشاه پهلوی، «37 روز بختیار» نگاهی به زندگی آخرین نخست‎وزیر محمدرضاشاه و «انقلاب ۵۷» با موضوع آخرین سال‎‎های حکومت محمدرضاشاه پهلوی تا اتفاقات پس از انقلاب را ساخته و پخش کرده که از ویژگیهای بارز آن می‎توان استفاده از تصاویر آرشیوی قدرتمند، نریشن متن ساده و در عین حال قوی و نام‎‎های انتخابی ساده و گیرا را نام برد.

همان‎طور که گفته شد، مستند ۵۳۰ دقیقه‎ای «انقلاب ۵۷» در پنج قسمت برای کسانی که آن را دیده‎اند حاوی تصاویر آرشیوی قدرتمند و با کیفیت تصویری بالاست که ترکیبی از فیلم‎‎های بی‎بی‌سی و با توجه به برخی شنیده‌ها آرشیو‎های داخلی است که در غفلت و بی‌توجهی برنامه‌سازان داخلی مورد استفاده شبکه‌های معاند قرار گرفته است. این مستند را می‎توان از چند وجه مورد توجه و تحلیل قرار داد:

‎1) محتوای این فیلم مستند پیوستگی خوبی دارد و از جنس مستند‎های کرونوگرافیک است که با هدف تاثیرگذاری بر مخاطبان کمتر آگاه از تاریخ معاصر، ساخته شده و با کنار هم چیدن وقایع تاریخی، تدوین شده است و به گواه شواهد تاریخی که در ادامه خواهد آمد، این مستند نمی‎تواند مقبول تاریخدان‎‎ها و تاریخخوان‎‎ها باشد. اما بیتردید تاثیر بالایی در ذهن جوانان و نسلهای جدید انقلاب میگذارد.

‎2) در تئوری انقلاب‎‎ها یکی از دستهبندی انقلاب‎‎ها براساس خاستگاه اقتصادی یا فرهنگی آنهاست و آنچه در این مستند برجسته شده، قرائت مارکسیستی و اقتصادی از وقوع انقلاب است که نه تنها با واقعیت سازگاری ندارد، بلکه با نمایههای ارائه شده در مستند که از حکومت شاه، دولتی با شکوفایی اقتصادی بالا می‎سازد هم در تعارض است.

‎3) بررسی تاکتیک‎‎های مورد استفاده در این مستند نیازمند مجال مفصل دیگری است ولی آنچه هویداست و حتی در ذوق مخاطب آگاه می‎زند، تاکتیک‎‎های «حذف» و «پارهحقیقت‎گویی» است و مستندسازان بهوضوح عنصر «چرا» را از تاریخ انقلاب حذف کرده‎اند و مخاطب در انتهای مستند با این چالش روبه‎رو می‎شود که «پس چرا انقلاب کردیم؟»

‎4) آنچه مبرهن است اینکه این مستند برای مخاطبانی ساخته شده که دوران پهلوی را تجربه نکرده‎اند یا دانش آن‎‎ها درباره آن برهه تاریخی کمفروغ است و در سایه روشنی کمسو قرار می‎گیرند که می‎خواهد در تاریکی، واقعیت را نمایش دهد.

آنچه مستند می‎گوید…

الف) امام خمینی (ره) چهره‎ای مستبد است که با فرصت‌طلبی و کنار زدن یساولان دیروز، آن‎‎ها را به حاشیه می‎راند.

ب) منابع مالی امام (ره) در این مستند در سایه‎ای از ابهام قرار دارد و مخاطب (ناآگاه) را درباره وابستگی ایشان به منابع خارجی به تردید میاندازد.

ج) از دید این شبکه حضرت امام (ره) شخصیتی مذبذب است که در جریان سینما رکس و تغییر زمان جلسه دیدار با بختیار، خود را به خوبی نشان می‎دهد.

د) بنیانگذار انقلاب در محاصره ملیـ مذهبیها و ملی‎گراهاست و تا زمانی که تحت تاثیر اطرافیانش قرار نگرفته، ابراهیم یزدی و قطب‎زاده به ایشان نزدیک هستند و در رکاب او و بعد از پیروزی یک به یک حذف میگردند.

ه) سازندگان مستند انقلاب ۵۷ تلاش ویژهای در پررنگ کردن جنبه‎‎های اقتصادی سخنرانی‎‎های امام (ره) دارند (به ویژه در بهشت زهرا) و همان‎طور که گفته شد تلاش می‎کند انقلاب را دارای خاستگاه مارکسیستی و اقتصادی نشان دهد.

و) امام (ره) را، هندی و دارای هویت و اصالتی غیر ایرانی میخوانند درحالی‎که محمدرضاشاه را فردی با هویت اصیل ایرانی معرفی میکنند؛ نخبهای که به زبان‎‎های انگلیسی و فرانسه مسلط است.

آنچه مستند نمی‎گوید:

الف) در مستند با زیرکی و با تکنیک انحراف اذهان به هیچ وجه اشاره‎ای به ساواک نمی‎شود درحالی‎که به استناد خاطرات و ابزار‎های شکنجه باقی مانده و گزارش‎‎های داخلی و خارجی، «سازمان اطلاعات و امنیت کشور» مخوف‎ترین سازمانی بوده که مردم ایران و حتی جهان در تاریخ خود تجربه کرده‎اند.

ب) جنایات ارتش شاه، دیگر حلقه مفقوده مستند «انقلاب ۵۷» است که زمان روی کار آمدن محمدرضاشاه پهلوی و برکناری مصدق تا پیروزی انقلاب، همواره بازوی خشن پهلوی دوم بود.

ج) فساد اقتصادی، فرهنگی و سیاسی دربار هم در این مستند حذف شده و گویی با وجود استناد‎های تاریخی بی‎شمار از دید سازندگان آن دور مانده است. فساد اخلاقی و اقتصادی اشرف پهلوی، فرح دیبا، محمدرضاشاه، خواهران، برادران و خاندان پهلوی و حتی بی‎کفایتی سیاسی شاه فراموش شده است، گویی جنگ ظفار مهمتر از جدایی بحرین از ایران بوده است!

د) همان‎طور که گفته شد «چرایی» انقلاب در این مستند حذف شده و مستندسازان ترجیح داده‎اند آن را با اتفاقات پس از انقلاب در هالهای از ابهام ببرند.

در مجموع، آنچه درباره مستند «انقلاب ۵۷» می‎توان به وضوح رؤیت کرد این است که سازندگان آن، خود را به خوبی با تعلقات مخاطبان ایرانی همراه کرده‎‎اند و برخلاف شاه تصویرشده در گفته‎ها، نوشته‎‎ها و تصاویر متاخر که وی را چهره‎ای ضد ‎دین و نزدیک به غرب ترسیم می‎کنند، این مستند آخرین شاه پهلوی را ضد غرب، ضد‎ استکبار و فناتیک نشان می‎دهد که به زیارت خانه خدا و مرقد امام رضا (علیه‎السلام) می‎رود.

پنجره

مستند «رضاشاه» شبکه من و تو + فیلم و عکس

چندی پیش یکی از شبکه های ماهوارهای فارسی زبان، مستندی پخش کرد با نام “رضا شاه”؛ تا با نگاهی انگلیسی به توصیف دیکتاتور ترین پادشاه تاریخ کشورمان بپردازد؛ البته هدف نه معرفی رضا شاه، که معرفی شخصیتی کاملا متمایز با حقایق مسلم تاریخی بود.